Αυτοκριτικά προσερχόμενος ... στην κάλπη !

Photo: www.bernicesteinbaumgallery.com

/artists/croak/images.htm

Προσπαθώ ,μέρες τώρα, να μείνω νηφάλιος στη ψυχή και στη σκέψη.

Τη Κυριακή ψηφίζουμε για να εκλέξουμε τη βουλή που θα αποφασίσει τα κρισιμότερα για τη μοίρα μας ,το μέλλον των παιδιών μας, που αλόγιστα υποθηκεύσαμε, εκλέγοντας 38 έτη τώρα, άσχετους μορφονιούς ή υστερόβουλα ‘’λαμόγια’’.

Στη συντριπτική μας πλειοψηφία στηρίξαμε (σταυρώσαμε) τους παραπάνω, για να τακτοποιήσουν τις ανάγκες μας ή να τους έχουμε ‘’καβάτζα’’ για μελλοντική χρήση ή ελιτίστικα, απλά ανεχτήκαμε τη κατάσταση , σνομπάροντας , μουρμουρίζοντας, κριτικάροντας ,διαπιστώνοντας από το σαλόνι μας, πίνοντας το καφέ μας ή ακόμα χειρότερα απέχοντας από τη λήψη των αποφάσεων, από τις εκλογές.

Μην θυμώνετε ορισμένοι! Θυμηθείτε !                         

Ξεχνάμε πώς ανεχτήκαμε ή συμμετείχαμε, παιδαγωγοί όντες, γεν. συνελεύσεις, συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, την ώρα του μαθήματος των μαθητών μας ,αλλά τι πείραζε ; αφού θα τους τα λέγαμε το απόγευμα στο ιδιαίτερο.

Που διεπλακήκαμε με τους φοιτητές μας, αδιαφορώντας για τη ποιότητα των σπουδών τους,

αρκεί να μας «ψήφιζαν», αφέντες στα μαγαζιά των ΑΕΙ , εξαργυρώνοντας αβάντες ,ως και πτυχία «…για απόντες»!.

Ξεχνάμε τα φακελάκια στο ΕΣΥ ή τα παρατημένα βιβλιάρια για αλόγιστη συνταγογραφία .

Ξεχνάμε τον εαυτό μας να σπρώχνει «γρηγορόσημο» ή να τηλεφωνεί στον κομματικό «παραγοντούλη» μας, να μας «…τελειώσει τη δουλειά»,ακόμα κι αν ήταν κλήση για παράνομη στάθμευση.

Ξεχνάμε τη συμμετοχή ή ανοχή μας στο τέρας της γραφειοκρατίας, αρκεί να γινόταν η δική μας δουλειά  και «… τσιμέντο να γίνουν οι άλλοι»

Ξεχνάμε πως για να βρείς τη Δευτέρα-Πέμπτη Δημ.υπάλληλο σε ώρα εργασίας έπρεπε να πας …στη λαική αγορά ή άλλα στέκια αναψυχής. ¨Οσο για ωράριο, πήγαιναν δε πήγαιναν, έπαιρναν επίδομα έγκαιρης προσέλευσης .Όσο για τους μονίμως απόντες, κομματικούς   «τσάτσους» ο μισθός έπεφτε προκ/κά στο λογ/σμό  κάθε 15^η κ 30^η.

Όταν ήρθε δε το ευρώ κ τα χαμηλά επιτόκια, ξεσαλώσαμε!

Δανειστήκαμε  από τις ανεύθυνες τράπεζες, που σκορπούσαν τα κεφάλαια των πελατών τους, σε κάθε πικραμένο, αρκεί να είχε εκκαθαριστικό κ ένα θύμα για εγγυητή, λές κ δεν θα τα γυρίζαμε ποτέ πίσω.

Τι κ αν δε παράγαμε πια σχεδόν τίποτα, επιβαρύναμε το ήδη ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας καταναλώνοντας ότι κινείται ,προς τέρψην της ατέλειωτης νιρβάνας μας.

Οι τιμές εκτοξεύτηκαν κ οι συνδικαλισταράδες μας αντί να κηρύξουν πανστρατιά για τη συγκράτηση κ πτώση των τιμών, υπερθεμάτιζαν γι αυξήσεις μισθών, αδιαφορώντας για τη παραγωγικότητα, απειλώντας ή κλείνοντας δρόμους, δουλειές, λιμάνια, αεροδρόμια ή τους διακόπτες της χώρας.

Έτσι χτίσαμε μια φούσκα παρουσιάζοντας την καταναλωτική μεγέθυνση της Ελληνικής Οικονομίας ως παραγωγική ανάπτυξη.

Δεν φτάσαμε τυχαία σ αυτή την ένδεια !, ανοχύρωτοι , να μας πνίγουν τα κύματα της παγκόσμιας κρίσης, με κίνδυνο να επιστρέψουμε στην εποχή του Τρικούπη.

Πριν καταλογίσουμε στους άλλους ευθύνες, ας κοιταχτούμε στο καθρέφτη κ ας αναλογιστούμε το δικό μας μερίδιο στη κρεπάλη.

ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣΗΣΑΝ Κ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣΟΥΝ.

Ακόμα κ αν κατέβαινε ο μεγαλοδύναμος κ μας διαγράψει μονοκοντυλιά τα χρέη

Α. Δεν πρέπει να μηχανοργανώσουμε το κράτος ; ,πετώντας από το παράθυρο κολλητούς κ κηφήνες ;, σχεδιάζοντας ένα ευέλικτο κ αποδοτικό παραγωγικό Κρατ. Μοντέλο; όπου θα ελαχιστοποιείται η σχέση ελεγκτή-ελεγχόμενου, θ αξιολογείται η απόδοση βάσει προτύπων ;.

Β. Δεν πρέπει να σχεδιάσουμε ένα αληθινά δίκαιο φορολ. Σύστημα; με βάση την ικανότητα συμμετοχής του φορολογούμενου;, φιλικό κ σταθερό στο ξένο επενδυτη;.

Γ. Δεν πρέπει ν απαλλαγεί το κοινό μας ταμείο από επιχειρηματικές δραστηριότητες ;,εκτός αυτές που η εθνική τους σημασία είναι μέγιστη ( πχ άμυνα,νερό, δικτυα μεταφ. Ηλεκτρ,ισχύος κα) ;

Δ. Δεν πρέπει ν απαλλάξουμε την εκλογή των δικαστών μας από τις εκάστοτε κομ. πλειοψηφίες; ώστε ανεξάρτητοι ;,να δικάζουν εφαρμόζοντας τυφλά το νόμο κ το κοινό περί δικαίου αίσθημα, απαλλάσσοντας μας από πάσης φύσης «λεχρίτες» κ αποτρέποντας μας από νέες παρανομίες.;

Ε. Δεν πρέπει να διασφαλίσουμε ΕΣΥ για όλους ;, με ανταγωνιστικό κόστος κ υπηρεσίες με την ιδιωτ.υγεία;, δίδοντας παράλληλα κίνητρα απόδοσης γι αυτούς που αξίζουν κ δουλεύουν ;, να μη χρειάζεται να ...  

«τα παίρνουν» αλλά να λαμβάνουν περισσότερα ανάλογα με τη δουλειά τους ,ποσοτικά κ ποιοτικά ;.

Αριστερή, νεωτεριστική στάση ΔΕΝ είναι η διασφάλιση της καβάτζας κ η διαιώνιση προνομίων των συντεχνιαζόντων, η ισοπέδωση προς τα κάτω κ ενταφιασμός του ιδιωτ. τομέα στη διάλυση ,των ανθρώπων του στην  ανεργία .

Νεοφιλελεύθερο και συντηρητικό είναι το να πασχίζουν εναγώνια, να «σώσουν» μουχλιασμένες, δημόσιες φωλιές ρέκλας κ αναξιοκρατίας για τους λίγους κ ημέτερους.

Τη Κυριακή μη μείνει κανείς αμέτοχος, απέχοντας από τις εκλογές.

Μη βάλει κανείς στη κάλπη λευκό ή άκυρο διευκολύνοντας Σαμαράδες κ Βενιζέλους στην από κοινού τους αυτοδυναμία

Μην αφήσει κανείς το θυμό του να «χώσει» δηλητήριο, στην έστω κουτσή δημοκρατία μας, διαμαρτυρόμενος ψηφίζοντας φασιστοειδή σταγονίδια, τραμπούκους ή «παλαβιάρηδες».

Αλλά ούτε πρόσκαιρα συνονθυλεύματα δήθεν «ανεξάρτητων» αντιμνημονιακών ή πρώην συμμετέχοντες στη σημερινή μας κατάντια, αναβαπτιζόμενοι σήμερα σε «αθώες κ παρθένες»

Όσο για μένα, η ψήφος μου αξίζει θα δωθεί σε κομματικό φορέα , που απαρτίζεται από ανθρώπους της εργασίας, χωρίς προηγούμενη εμπλοκή, ενάντια στη κυρίαρχη, τυφλή, κομματική λογική, κεφαλαιοποιεί την ψήφο μου, δίδει προστιθέμενη αξία σε δυνάμεις που γνωρίζουν να αξιολογούν κ να αξιολογούνται, καθημερινά εργαζόμενοι, καινοτομόντας κ παράγοντας επικοδομητικά αληθινή ανάπτυξη –πλούτο  που διαχέεται σε ολόκληρη τη κοινωνία. Σκεφθείτε το.

                                                  2 Μαίου 2012

Στέλιος Νικ.Γαβαλάς

Χρηματοοικονομικός κ ασφαλιστικός διαμεσολαβητής

Σύμβουλος Επιχ/σεων

Υ.Γ Δεν τσουβαλιάζω στην κριτική μου, αλλά τιμώ, τους λίγους καθημερινούς ήρωες που σε κάθε Δημ.Υπηρεσία κ ΔΕΚΟ παλεύουν ασταμάτητα,μέσα από τεράστιες δυσκολίες ,με φιλότιμο κ κόπο να διασώζουν τη χαμένη τιμή του κακού Δημοσίου .