… όταν η Ιστορία σέρνεται στα δικαστήρια καθίσταται αδικούμενη,ανιστόρητη !

Αγαπώ την Ιστορία, τη διαβάζω με πάθος, ρουφώντας αναγνώσεις πηγών, τεκμηρίων αλλά και  επισκεπτόμενος ζωντανά απομεινάρια της, ως σκοπό πολλών ταξιδιών μου με τη μοτοσυκλέτα.
 

Είμαι θύμα, μαζί με όλους της γενιάς μου στα μαθητικά μου χρόνια, της ηρωικής ιστορικής διδαχής και ανάγνωσης  των  γεγονότων στερεοτυπικά, μόνον εκείνων που εξυψώνουν το «εθνικό φρόνημα» και  τη στήριξη συγκεκριμένης οπτικής και θεώρησης των πραγμάτων.

Φωτισμένοι άνθρωποι σαν τον Λυκειάρχη-καθηγητή μου και ιστορικό Ιωάννη Τσουδερό, η ανάγνωση του τεύχους της  Ιστοριογραφίας  (ΟΕΔΒ  Γ. Λυκείου 1983-84) αλλά και η κατοπινή μελέτη, επίσκεψη πηγών, με ενέταξαν στην ιστορική επίγνωση δύσπιστο, απαιτητικό αναγνώστη στη θεμελίωση και εξιστόρηση γεγονότων, μακριά από τη προπαγάνδα.

Η επαγγελματική εμπειρία μου, οι διδαχές της οργανωσιακής ψυχολογίας και συμπεριφοράς, με καθιστούν υποψιασμένο, αναγνωρίζοντας τους μηχανισμούς της δημιουργίας επιρροών στη γνώση και τη συμπεριφορά των ανθρώπων, προκειμένου να τους ωθήσουν, στρέψουν προς ένα σκοπό , ν αναθεωρήσουν, να ξεχάσουν, να αποδεχτούν. Όπως η προσπάθεια του επίμαχου βιβλίου του καθηγητή ιστορίας Χάινς Ρίχτερ με τον παραπλανητικό τίτλο «Η μάχη της Κρήτης» ενώ εσωτερικά αναφέρει-διευκρινίζει ως «Επιχείρηση Ερμής: Η κατάκτηση της νήσου Κρήτης».

Ερευνώ και δοκιμάζω τη στερεότητα των απόψεων-αντιλήψεων-στάσεων στα πράγματα. Προσπαθώ να είμαι προσεκτικός, χωρίς ν αναγινώσκω μόνο γραπτά συμβατά με τις απόψεις μου για να τις ενισχύσω, αλλά ψάχνω και μελετώ επίσης την αντίθετη-διαφορετική ανάγνωση-σκοπιά.

Όπως δεν συγχωρώ κάθε περίπτωση εξωραϊσμού, αναθεώρησης-παραχάραξης, καθοδήγησης, προπαγάνδας σε κανένα, δεν χειροκροτώ ούτε  τις ρητορικές εντυπωσιασμού, τις φωνασκίες, τη τυφλή πίστη, την αναπαραγωγή του στυλ του παρωχημένου  «ιδεώδους» του μεγαλοιδεατισμού. 

Συμμερίζομαι τις αιτιάσεις και τον αγώνα ,από το 2011, του στρατηγού Μανούσου Παραγιουδάκη, ενάντια στη συγγραφή Ρίχτερ, την ιστορική του αντίληψη καθώς και επιστημονική του επάρκεια. Συμπαρίσταμαι στη προσπάθειά του ( έως τη δίκη) ενάντια στη παραχάραξη της Ιστορίας μας.
Όμως, συμπαθάτε με, αλλά αναρωτιέμαι. Όλοι όσοι εσχάτως επιπόλαια ξεκίνησαν τη φασαρία, που ήταν μέχρι πρότινος, από το 2011 ως το 2014, που το θέμα έπαιζε στα ψιλά ; σε τι προσμένουν προς ωφέλεια, ως όψιμοι υπερασπιστές της Κρητικής αντίστασης 1941-45 στα δικαστήρια ;

Η δίκαιη και φυσιολογική αντίσταση του 1941-45 από  τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας στη Κρήτη, πράξεις και δεινά που τους τοποθετούν στη κορυφή της συλλογικής μας υπερηφάνειας για την ιστορία του τόπου μας, βλάπτεται από τη πολιτική παράσταση και της ίδιας της κρίσης της δικαστικής έδρας. 

Εξάλλου η ιστορία της Κρητικής αντίστασης στους βάρβαρους κατακτητές Ναζί έχει ερευνηθεί, καταγραφεί και δικαιωθεί  στη παγκόσμια ιστορική συνείδηση.

Συνεπώς, εκτροχιάζει των καθηκόντων του, η σχετική απόφαση του κυρίου Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρεθύμνου, να παραπέμψει το γεγονός σε δίκη για «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με εξυβριστικό περιεχόμενο».

Αμφισβητώ και ενίσταμαι στο γεγονός ότι σύρεται η ιστορία στα δικαστήρια και όχι συζητείται στα επιστημονικά συνέδρια και συζητήσεις.Έτσι μειώνεται και λοιδορείται αυτόματα το κύρος,η αξία,η σημασία και ο αντίκτυπος των ιστορικών γεγονότων, που αναρμόδια θέτουμε στη δικαιοσύνη να ερευνήσει-δικάσει και όχι να δοκιμάσει η επιστημονική έρευνα και αμφισβήτηση.

Η παρούσα δίκη στο πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου αποτελεί ύβριν, όπως και η με δικαστική απόφαση, του Αρείου Πάγου το 2010, αθώωση των υπαιτίων 6 της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922.

Η αναψηλάφιση της δίκης των 6, σε ανώτατο επίπεδο, ήταν προσπάθεια επίσης αναθεωρητικής παραχάραξης της Ιστορίας μας, χρησιμοποίησε αναρμόδια, μειωτικά το κύρος και το θεσμό της  δικαιοσύνης, την ίδια διαδικασία δηλαδή που χρησιμοποιούν σήμερα με τη παραπομπή σε δίκη, οι υπερασπιστές των αληθινών γεγονότων της Ναζιστικής θηριωδίας στη Κρήτη ως μέσον, προκαλώντας λάθος εντυπώσεις.

Με το ίδιο σκεπτικό, πρέπει να δικάσουμε και τους Σκοπιανούς παραχαράκτες του κομματιού της Ελληνικής ιστορίας της Μακεδονίας και των πηγών της, στη προσπάθειά τους ν αποκτήσουν ταυτότητα και να σωθούν από την ανυπαρξία τους.

Τέλος με πικρία διαπιστώνω πως διευρύνεται η από ετών απόσταση και η καχυποψία ανάμεσα στο κορυφαίο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Κρήτης με τη κοινωνία που το φιλοξενεί, η οποία έδωσε επί σειρά ετών μεγάλους αγώνες  για να το αποκτήσει.
Η υπαιτιότητα βαρύνει πρώτα τους ακαδημαϊκούς δασκάλους του, ως τους πνευματικά κορυφαίους, που δεν προσπαθούν, αρκετά ή καθόλου, να γεφυρώσουν το χάσμα, να στρέψουν τον κοινωνικό περίγυρο σε σύμμαχο-συμπαραστάτη του έργου τους.           

Πως άλλωστε όταν οι περισσότεροι δεν κατοικούν-διαβιώνουν στο Ρέθυμνο αλλά έρχονται βιαστικά για να διδάξουν και να φύγουν. 

Με πράξεις, δικαίως αμφισβητήσιμες, που δεν τιμούν εαυτούς, το ίδρυμα, ούτε την ιστορική μνήμη, όπως η ανακήρυξη του καθ. Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα, απομακρύνουν και τραυματίζουν την σχέση τους, χωρίς να υπηρετούν την αλήθεια, ως ζωντανό κύτταρο του Ρεθυμνιώτικου-Κρητικού γίγνεσθαι.

Ταυτιζόμενος με το περιεχόμενο, θα χρησιμοποιήσω το παρακάτω άρθρο του καθηγητή στο ΑΠθ Γεώργιου Μαργαρίτη, διδάσκοντα επί 20ετία στο Παν Κρήτης, στο Ρέθυμνο.  Αυτό γιατί δικαιούται και πληρεί όλες τις προϋποθέσεις της επιστημονικής  θεμελίωσης-επιχειρηματολογίας  που τεκμηριώνουν σε πηγές,  παγκοίνως αποδεκτές, τις οποίες  ο συντάκτης του αναφέρει, ώστε ν ανατρέξει κάθε δύσπιστος αναγνώστης. Αυτός είναι ο μοναδικός και έγκυρος τρόπος αντίκρουσης κάθε ψευδούς ,ανακριβούς, προπαγανδιστικής ,αίολης γραφής.

Στέλιος Νικ.Γαβαλάς                                                      

Σύμβουλος Εξαγωγών/Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής  

Το άρθρο του καθηγητή του ΑΠΘ Γεώργιου Μαργαρίτη  ώς απάντηση στην συνέντευξη του καθηγητή Χάινς Ρίχτερ στην εφημερίδα Καθημερινή.

«Στην εφημερίδα «Καθημερινή», στις 5 Δεκεμβρίου 2015 (ημερομηνία ηλεκτρονικής έκδοσης) φιλοξενήθηκε συνέντευξη του Γερμανού «ιστορικού» Χάινς Ρίχτερ στη δημοσιογράφο Λίνα Γιάνναρη. Η συνέντευξη έφερε τον τίτλο «Η ιστορική επιστήμη στο εδώλιο», και με τον τρόπο που παρουσιάστηκε προφανώς στιγμάτιζε τη δικαστική δίωξη εναντίον του «ιστορικού». Μέσα από τον τίτλο και τα συμφραζόμενα η δημοσιογράφος και η εφημερίδα θεώρησαν ότι διώκεται και δικάζεται η ιστορική έρευνα και όχι η ανοικτή προάσπιση ναζιστικών πρακτικών και νεο-ναζιστικών «ιστορικών θέσεων».

Η ίδια η τεχνική της συνέντευξης στήριξης στον αναξιοπαθούντα «ιστορικό» δημιουργεί ερωτηματικά. 

Πραγματικά γίνεται αναφορά στο αδύναμο σημείο του κατηγορητηρίου, δηλαδή στον ισχυρισμό του Ρίχτερ ότι η «επιχείρηση Μαρίτα», όπως και η αντίστοιχη με το κωδικό όνομα «Ερμής» (εισβολή στα Βαλκάνια και στην Κρήτη αντίστοιχα) δεν επηρέασε την γενικότερη πορεία του πολέμου, δηλαδή το ημερολόγιο της ήδη προγραμματισμένης εισβολής των ναζί στη Σοβιετική Ένωση. Αυτό το σημείο υπήρξε πραγματικά αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης η οποία και έχει καταλήξει σε συμπεράσματα τα οποία θεμελιώνονται σε σημαντική βιβλιογραφία.  

Πίσω όμως από ετούτο το ζήτημα υποκρύπτεται η ανοικτή αναθεώρηση της ιστορίας στην κατεύθυνση της αποκατάστασης του ναζισμού και των στρατιωτικών πρακτικών του. Μεταφέρω κατά λέξη από το άρθρο της «Καθημερινής» τα λόγια του Ρίχτερ (αυτολεξεί καθότι σε εισαγωγικά):

«Δεν είναι μόνο η αρχαία Ελλάδα που έχει τους μύθους της, τους έχει και η σύγχρονη» (…) «Είναι αλήθεια ότι οι άτακτοι Κρήτες σκότωναν αρχικά μόνο τους τραυματισμένους αλεξιπτωτιστές, επειδή δεν είχαν όπλα, αλλ” στην αρχή δεν υπήρχε οργανωμένη αντίσταση ούτως ή άλλως. Οι Γερμανοί όμως αντέδρασαν με αντίποινα. Αυτό που έγραψα είναι ότι μέχρι την Επιχείρηση Ερμής (σ.σ. εναντίον της Κρήτης), ο Β” Π.Π. υπήρξε σχετικά «καθαρός» πόλεμος, στον οποίο όλες οι πλευρές σέβονταν το διεθνές δίκαιο του πολέμου (σ.σ. Συμβάσεις της Χάγης). Ήταν όταν ξεκίνησαν αυτές οι επιθέσεις και τα αντίποινα που ο πόλεμος έγινε «βρόμικος». Αυτή είναι η άποψη της διεθνούς ιστοριογραφίας».      

Η διεθνής ιστοριογραφία, την οποία επικαλείται, λέει πολλά για το ναζισμό τα οποία ο κ. Ρίχτερ είτε δεν γνωρίζει είτε -το χειρότερο- κάνει πως δεν τα γνωρίζει. Υποψιαζόμαστε αρχικά ότι δε γνωρίζει τη λέξη, την έννοια και την ιστορική παρουσία του ναζισμού, καθότι σε όλη του τη συνέντευξη η λέξη απουσιάζει. Καθώς δε γνωρίζει το ναζισμό εξυπακούεται ότι δε γνωρίζει τίποτε περί των ρατσιστικών νόμων της Νυρεμβέργης που εκπορεύονται από την προγραμματική (από το 1919) στο ναζιστικό κόμμα απόρριψη του ρωμαϊκού δικαίου και αντικατάστασή του από το «φυλετικό-παραδοσιακό».

Στο τελευταίο οι όποιοι «υπάνθρωποι» βρίσκονταν αυτόματα εκτός δικαίου και άρα μπορεί να τους σκοτώσει κανείς με την ίδια «νομική» διαδικασία με την οποία θανατώνουμε τα ζώα. Συνακόλουθα δε φαίνεται να γνωρίζει όρους όπως «Volksturmskampf» (φυλετικός πόλεμος), «Flurbereiningung» (μεθοδική -φυλετική- εκκαθάριση) ή «Endlosung» (τελική λύση), όλες δηλαδή τις «αξίες» που συνόδεψαν το ναζιστικό πόλεμο από τις πρώτες κιόλας ώρες της εισβολής στην Πολωνία.

Δε φαίνεται επίσης να γνωρίζει τα «Einsatzgruppen» (εκκαθαριστικά αποσπάσματα της Ειδικής Ασφάλειας) επιφορτισμένα από το Σεπτέμβριο κιόλας του 1939 με την εφαρμογή της «δημογραφικής μηχανικής», τη -με φυλετικά κριτήρια- αναδιαμόρφωση των κατακτημένων εδαφών. Δε φαίνεται να γνωρίζει την παρέμβαση του αρχηγού του γερμανικού Γενικού Επιτελείου, στρατηγού Χάλντερ, στις 9 Σεπτεμβρίου 1939, που εξηγούσε στους υφιστάμενους ότι «είναι μέσα στις προθέσεις του Χίτλερ και του Γκαίρινγκ η καταστροφή και η εξόντωση του πολωνικού λαού» έτσι ώστε οι στρατιωτικοί να μη διστάζουν στη μαζική εξόντωση αμάχων (Browning, 17).

Δε φαίνεται να γνωρίζει την απογοήτευση που επικράτησε στις τάξεις της γερμανικής στρατιωτικής και ναζιστικής ηγεσίας όταν στα τέλη του 1939, στον απολογισμό της επιχείρησης για εκκαθάριση της πολωνικής «ιντελλιγκέντσιας», διαπιστώθηκε ότι μόνο (!) 50.000 Πολωνοί έγινε δυνατό να εξοντωθούν. Ο αριθμός κρίθηκε απαράδεκτος, καθώς με τέτοιους ρυθμούς η επιχείρηση δε θα τελείωνε ποτέ… (Browning, 35).

Αναφερθήκαμε στην Πολωνία του 1939 καθότι ο κ. Ρίχτερ υποστηρίζει ότι ο πόλεμος που εξαπέλυσαν οι ναζί ήταν εξαιρετικά «καθαρός» μέχρι που οι «άτακτοι» της Κρήτης άρχισαν να σκοτώνουν τραυματίες προκαλώντας με τον τρόπο αυτό τα γερμανικά αντίποινα! Καθώς ο κ. Ρίχτερ φαίνεται πως έχει ελάχιστη σχέση με την ιστορία προφανώς αγνοεί ότι τον Μάιο του 1941, τον καιρό της μάχης της Κρήτης, ο ναζιστικός τρόπος πολέμου είχε ήδη προγραμματιστεί για την απόλυτη αγριότητα.

Τα σχέδια εισβολής στη Σοβιετική Ένωση εμπεριείχαν την προγραμματισμένη εξόντωση είκοσι ως τριάντα εκατομμυρίων ανθρώπων με τις «εκκαθαρίσεις» και με την πείνα που θα δημιουργούσε η με βάση τα σχέδια καταλήστευση όλων των πόρων ζωής στα κατακτημένα εδάφη. Για να το περιγράψω με τα λόγια του ίδιου του Χίμμλερ, «(ο πόλεμος) είναι ζήτημα ύπαρξης, πρόκειται για μια φυλετική σύγκρουση ανελέητη, στην οποία θα εξοντωθούν 20 με 30 εκατομμύρια Σλαύοι και Εβραίοι, είτε με τη στρατιωτική δράση, είτε με την πρόκληση επισιτιστικής κρίσης» (ομιλία σε σύσκεψη των ανώτατων διοικητών των Ες Ες στις 12-13 Ιουνίου 1941) (Browning, 240). Κατά τα άλλα, κατά τον κ. Ρίχτερ, ο πόλεμος έπαψε να είναι καθαρός επειδή οι αγρότες της Κρήτης -υπερασπιζόμενοι τον τόπο τους από το επερχόμενο θηρίο- «σκότωναν τραυματίες…»!

Αν και ορίζεται ως ιστορικός ο κ. Ρίχτερ δεν έχει αντιληφθεί τίποτε από τα παραπάνω αν και όλα τα παραπάνω -και πολύ περισσότερα- είναι πολύ γνωστά στην ιστοριογραφία που επικαλείται. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε παράξενη την τόση άγνοια ενός ιστορικού. Στην πραγματικότητα κάτι άλλο συμβαίνει. Ο κ. Ρίχτερ αδιαφορεί για την ιστορία και περιφρονεί τα ιστορικά έργα. Χρησιμοποιεί την ακαδημαϊκή ιδιότητά του απλά και μόνο για να κάνει νεο-ναζιστική προπαγάνδα.  

Το τι ακριβώς θέλει να πετύχει φαίνεται σε ένα άλλο απόσπασμα (και αυτό κατά λέξη) της ίδια συνέντευξης. «Είδα (περπατώντας από την Έδεσσα στα Γιάννενα) ερείπια χωριών που είχαν καταστραφεί από τους Ιταλούς, τους Γερμανούς, τους εθνικιστές και τους κομμουνιστές». Ναζισμός, ποιος ναζισμός; Ο Ρίχτερ θεωρεί ότι οι ναζί, οι Γερμανοί, δεν έκαναν τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από αυτό που και οι κομμουνιστές έκαναν! Δεν τα λέει τυχαία όλα αυτά. Για επιχείρηση αποκατάστασης του ναζισμού πρόκειται. Μια επιχείρηση όπου περισσεύει το θράσος. Νεο-ναζισμός λέγεται το φαινόμενο και δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία.

Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι όλα αυτά τα προφανή αποσιωπούνται από τους εγχώριους υπερασπιστές του κ. Ρίχτερ. Θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει τη σκοπιμότητα της εφημερίδας «Καθημερινή» και του δημοσιογραφικού συγκροτήματος στο οποίο ανήκει. Ο χώρος αυτός έχει καταστεί το επίσημο βήμα έκφρασης των διαφόρων κινήσεων «φίλων του δωσιλογισμού» και σπεύδει με ενθουσιασμό να προβάλει τα εφευρήματά τους. Έχει λοιπόν κάθε λόγο να θεωρεί ότι ο «διωγμός» κατά του κου Ρίχτερ οδηγεί την «ιστορική επιστήμη στο εδώλιο».

Αντίθετα προκαλεί θλίψη η στάση πανεπιστημιακών τμημάτων που αδυνατούν να ξεχωρίσουν την διαφορά ανάμεσα στην επιστήμη της ιστορίας και της νεο-ναζιστικής προπαγάνδας. Ιδιαίτερα θλιβερή είναι η στάση του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης στο οποίο ο γράφων υπηρέτησε για είκοσι περίπου χρόνια. Αυτό θα όφειλε να ξέρει και να καταλαβαίνει. Το Τμήμα αυτό δε βρήκε τίποτα να πει όταν ο κ. Ρίχτερ θεώρησε τους ηρωικούς αγωνιστές της μάχης της Κρήτης υπαίτιους για τον εκβαρβαρισμό του πολέμου…. Αντίθετα σήμερα σπεύδει να διαμαρτυρηθεί διότι διώκεται «ένας ιστορικός», καθώς και η «ελευθερία της επιστημονικής έρευνας» (Ψήφισμα Τ.Ι.Α. 2 Δεκεμβρίου 2015)! Μα είναι τόσο δύσκολο πλέον να ξεχωρίσουν οι ακαδημαϊκοί το τι συνιστά επιστήμη και τι ναζιστική προπαγάνδα!     

Ντροπή!

ΥΓ. Για να αποφύγω τις εύκολες υπεκφυγές του τύπου «ο γνωστός κ. Μαργαρίτης», χρησιμοποίησα ως βιβλίο αναφοράς το πλέον κλασικό που υπάρχει στη διεθνή ιστοριογραφία. Πρόκειται για το βιβλίο του Christopher Browning (με συμβολή του Jurgen Matthaus), The Origins of the Final Solution, Lincoln, Jerusalem, University of Nebraska Press, Yad Vashem, 2004.

Υποθέτω ότι το γνωρίζει ο κ. Ρίχτερ. Εάν όχι ας περάσει από ένα Πανεπιστήμιο να του το δείξουν.

Γιώργος Μαργαρίτης

Καθηγητής Σύγχρονης Κοινωνικής και Πολιτικής Ιστορίας ΑΠΘ».

            

νάτο, νάτο το δακτυλίδι ! ψάξε ψάξε δε θα το βρείς ! το #Chevalier απου ζητείς

Αφίσα ταινίας

Προτείνει η Μάρω στη παρέα την πρόσφατα διακεκριμένη ταινία Chevalier, τη καλύτερη ταινία στο 59^ο Φεστιβάλ του Λονδίνου ‘15, με βραβείο για το casting στο φεστιβάλ του Σεράγεβο, που  παίζεται στους κινηματογράφους από 26 Νοεμ  15.

Γραμμή λοιπόν στο Μικρόκοσμο στη Συγγρού, βέβαιος αφού το σενάριο υπογράφεται από τον Ευθύμη Φιλλίπου (Κυνόδοντας, Αστακός ) και τη ματιά της θαρραλέας, όπως φάνηκε, σκηνοθέτιδας  Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγγάρη. 

Το θάρρος χρειάζεται, για να σκηνοθετηθεί  η πλοκή της συμβίωσης έξι χαρακτήρων του καιρού μας, σε σκαφάτη διαβίωση,  κατασκευασμένους από ένα κειμενογράφο διαφημίσεων (Ε. Φιλλίπου) που γνωρίζει να κτίζει ανάγκες και προφίλ καταναλωτών στις γαίες του Δυτικού Πολιτισμού.

Από την αρχή φαίνεται, εκτός από το ευφυές σενάριο, την γυναικεία ταλαντούχα-αποστασιοποιημένη ματιά της σκηνοθέτιδας, η εξαιρετική επιλογή των έξι ηθοποιών που ενσαρκώνουν περίφημα τους αντίστοιχους χαρακτήρες .

Παίζει πολύ γέλιο, αλλά και  περίσκεψη, καθώς η χειρουργική ματιά της εξέλιξης της ιστορίας ξεδιπλώνει τους χαρακτήρες των ηρώων, που αγωνίζονται για τη χίμαιρα που ταλανίζει, κυρίως τα αρσενικά του δυτικού κοινωνικού μοντέλου, «Ο παντού καλύτερος» .

Η θέσπιση του επάθλου ενός δακτυλιδιού Chevalier θα κινητοποιήσει εξαιρετικά, στο κυνήγι τους ήρωες της ταινίας, καταστρώνοντας  στρατηγικές, συμμαχίες, ίντριγκες, δημιουργώντας ανταγωνισμούς, καταπίεση ,ρήγματα σχέσεων, ματαιώσεις ως τη κάθαρση της ενσυναίσθησης-συμφιλίωσης εαυτών και αλλήλων.

Ιδανική για απλούς, κριτικούς, ανήσυχους  διαβάτες της ζωής, με έμφαση στον άνθρωπο, στη διαφορετικότητα, στη συλλογική ματιά.
Τα trendyboys, οι πιστοί  των θεοτήτων των brands, οι στερεοτυπικοί  ας μην χάσουν την ώρα τους, ας προτιμήσουν μια πιο cool, must and mainstream επιλογή.

Trailer ταινίας : https://www.youtube.com/watch?v=IUl72aOdKP8
Λήψη φωτο    : http://www.imdb.com/title/tt3526706/?ref_=rvi_tt 

29 Νοεμ 2015

Όχι άλλα δάκρυα ! Αν φοβηθούμε και κλειδωθούμε,νίκησαν !

Acropolis Tricolore

Δεν οφελεί  να κλαίμε  πάνω στο «χυμένο γάλα» (αίμα), όσο κι αν η ψυχή πολλών από εμάς θρηνεί αληθινά τους  εκατοντάδες ταλαίπωρους που χτες στο Παρίσι βρέθηκαν τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος.  

Δυστυχώς ούτε είναι, ούτε θα είναι η τελευταία εκατόμβη  παράλογων θανάτων αθώων στη δύση.

Έχει αξία επιτέλους, στη μνήμη αυτών και όσων άλλων στο πλανήτη μακελεύονται να σκεφτούμε που είναι το λάθος και η συμμετοχή μας σ αυτό.

#Σφαγές στο Παρίσι #13 Νοεμ Παρίσι 

Μέσα από τις κατοχυρωμένες δημοκρατικές διαδικασίες στην Ευρώπη αποδεχόμαστε-ψηφίζουμε- στηρίζουμε εκπροσώπους με στρατηγικές-πρακτικές αποικιοκρατίας-επιβολής των συμφερόντων, επιδιώξεων όχι των κοινωνιών μας, αλλά μέρους αυτών. Συμφερόντων με ασύστολη όρεξη στην αυθαιρεσία και την εκμετάλλευση άλλων λαών, κοινωνιών.
Είναι ώρα να κουβεντιάσουμε επιτέλους, ότι πρέπει οι κοινωνίες υποψιασμένες ν αντιστέκονται  στα αυθαίρετα επεκτατικά στρατηγικά σχέδια πολυεθνικών, σωστότερα παγκόσμιων κερδοσκοπικών οργανισμών-lobbies, που και μόνον με το μέγεθος-πόρους τους,  μπορούν να επιβάλλουν  κυβερνήσεις, να κερδίσουν-παρασύρουν στη συναίνεση της κοινής  γνώμης προς τη κατεύθυνση  των σχεδιασμών τους.

Γλαφυρό παράδειγμα οι δύο πόλεμοι του Περσικού-Ιράκ. Εμείς πληρώσαμε-νουμε, οι πετρελαϊκές, αμυντικές και βιομηχανίες στρατιωτικής μέριμνας κέρδισαν.

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι μεγαλύτερες γενοκτονίες, τα μεγαλύτερα εγκλήματα έγιναν με μπροστάρηδες του σταυρού, στο όνομα του σταυρού.

Φυσικά και υπάρχουν, στη πλειοψηφία τους, ηθικοί και αλληλέγγυοι χριστιανοί και ιερωμένοι, ανεκτικοί μειλίχιοι μουσουλμάνοι, που δεν προκαλούν, ούτε δημιουργούν εντάσεις. 

Αν και η ιστορία θυμίζει ότι, κυρίως εμείς οι δυτικοί εισβάλουμε στα σπίτια των άλλων, όχι οι άλλοι, που αναγκάζονται να μας προσέλθουν ως πρόσφυγες ή μετανάστες ,συνέπεια του ότι εμείς πήγαμε και ισοπεδώσαμε ή αρπάξαμε τα πάντα.  

Θυμίζω ενδεικτικά, τις δύο σταυροφορίες  με πρόσχημα τη προστασία των  Άγιων Τόπων, την ανακάλυψη της Αμερικής με το ξεκλήρισμα των Μάγιας, Ίνκας, Αζτέκων, τις καταστροφές  των μνημείων των πολιτισμών τους, τη πλήρη καταλήστευση του πλούτου τους, από τους θεοσεβούμενους ΙσπανοΠορτογάλους, στο όνομα και για το προσκύνημα των «αγρίων» στο καθολικισμό.

Πρόσφατα ακόμα, τον Ιούλιο του 1994 στη Ρουάντα, οι πλειοψηφούσα  πληθυσμιακά (85%), φυλή των Χούτου εκκαθάρισε σχεδόν τη μειοψηφούσα φυλή των Τούτσι ,με 800 χιλ νεκρούς, με την παραδεδεγμένη συνέργια των Βέλγων αλλά και της Γαλλικής κυβέρνησης Μιτεράν (που το αρνείται φυσικά),στο βωμό και για τον έλεγχο των πλουσιότατου υπεδάφους της Ρουάντα. 

Να  μην πιάσουμε τα της Αλγερίας  το ’50 με το  Ντε Γκωλ ή το φίλο του Σαρκοζί Καντάφι, που κατόπιν έγινε εχθρός και τον καθάρισε, προκειμένου τα Λυβικά πετρέλαια να πάνε στην ELF και TOTAL.

Τα παραπάνω είναι γεγονότα-αιτίες αθρόας προσέλευσης οικον. μεταναστών και όχι μόνο στην Ευρώπη.                                                                                                                                                    

Το βόρειο Παρίσι  είναι γεμάτο από στερημένους, αποκλεισμένους από την εργασία, τη τροφή , την εκπαίδευση, τη παιδεία,  δυστυχισμένων Αλγερινών, Τυνήσιων, Μαροκινών κ.ά, τέτοιων εκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι άνθρωποι αυτοί, χαμένοι στις άνισες ευκαιρίες, στον  κοινωνικό αποκλεισμό, στην ίδια πόλη με τους ευπορότερους Γάλλους αλλά και άλλους πολύ πλούσιους  Ευρωπαίους, είναι οι  προσφορότερες ομάδες για τη στρατολόγηση  της  ISIS.

Όταν ο έντιμος, ηρωικός θάνατος που η ISIS υπόσχεται, για τα ιδανικά και τη πίστη τους, θα τους προσφέρει τον παράδεισο στην άλλη ζωή, απαλλάσσοντας τους από τη μιζέρια της σημερινής τους ύπαρξης. 

Θυμηθείτε . Αντί να βοηθηθούν αυτούς τους ανθρώπους με προγράμματα ένταξης , οι αρχές του Παρισιού το 2005, έδειξαν μηδενική ανοχή.Τους  κατέστειλαν με λύσσα στα πολυήμερα, μεγάλα επεισόδια των βορείων προαστείων της πόλης,στη  θητεία του  Νικολά Σαρκοζί ως υπουργού εσωτερικών. Η επίδειξη πυγμής αυτή, τον οδήγησε στην προεδρία το 2009. 

Δηλαδή καλά να πάθουμε ;   Μας αξίζει ;    Οι χριστιανοί- δυτικοί φταίνε ;

ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ απλά η οπτική της ανάλυσης των ερωτημάτων παραπάνω είναι λάθος.
Αν στριμώξεις τη γάτα στη γωνία θα βγάλει νύχια και θα σου βγάλει τα μάτια.

Αν  με τσιμεντένιο τείχος φυλακίζεις-εξαθλιώνεις τους Παλαιστίνιους, πετώντας τους από τα πατρογονικά τους,  στο όνομα και προς δόξαν του Ιουδαικού αλυτρωτισμού, θα πληγείς από ατελείωτες  intifanta (εξέγερση-πόλεμος)
Θ’ ανοίξεις βέβαια, δημιουργώντας  τη παραπάνω  κατάσταση, τη μεγαλύτερη αγορά υλικών συμβατικού επίγειου πολέμου της γης. Τρελή κονόμα για την Αμερική, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία.

Αν πάρεις τους επιζήσαντες και απογόνους  των Αουσβιτσ-Νταχάου και τους μετατρέψεις σε εθνικιστές-φοβικούς-θρησκόληπτους Νταγιάν ή Νετανιάχου αποίκους, οπλίζοντας τους σαν αστακούς, αστυνομεύεις καλά το πέρασμα της  Μέσης Ανατολής, συμβατά προς τα δυτικά συμφέροντα. Για την ‘’προστασία’’ της γης τους, θα σκοτώνουν ότι κινείται αντίθετα ή νηφάλια σκεπτόμενο, ακόμα και αν λέγεται ειρηνιστής ιουδαίος πρωθυπουργός  Μεναχέμ Μπεγκίν.

Μετά το Σάχη Ρεζά Παχλεβί του Ιράν, κατασκευάστηκε για λυκόσκυλο ενάντια στο Ιράν του Χομεινί, ο φίλος και μετέπειτα εχθρός δικτάτορας Σαντάμ Χουσείν του Ιράκ. Μετά τη πτώση του,  χρειάζεται επειγόντως να μετατραπούν ξανά σε τοπάρχες,  οι  μέχρι χτες κακοί  Ιρανοί ηγέτες Αγιατολάχ Αλί Χαμενεί και Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.

Μήπως το παραπάνω  «πανηγύρι»  δεν γέννησε δύο χειρουργικούς πολέμους στο Περσικό, την ισοπέδωση του Ιράκ τη μεγαλύτερη δηλ αγορά αεροπορικού πολεμικού υλικού του πλανήτη στις μέρες  μας ;;;

Μήπως αυτή η ίδια λογική δεν πυροδότησε τον Συριακό πόλεμο;;;  

Δεν εξηγεί την σθεναρή αντίσταση του καθεστώτος δικτατόρων της οικογένειας Χαφέζ αλ Άσαντ  και Μπασάρ Ασαντ ;;;  Φυσικά ως ρωσικοί δορυφόροι στην περιοχή εξοπλίζονται ν αντέξουν γενεές 14. Υπάρχει κανείς που να πιστεύει, πως οι Ρώσοι θ αφήσουν απροστάτευτους, αυτούς που τους εξασφαλίζουν το λιμάνι του Ταρτούς ,στη νοτιοδυτική Συρία δηλ την μόνη βάση τους στη Μεσόγειο;;;

Τι κι αν ξεκληρίζεται, ξεριζώνεται  ένας από τους αρχαιότερους και περήφανους λαούς της  ανθρώπινης ιστορίας από τα πατρογονικά του; Τι κι αν τρομαγμένοι-εξαθλιωμένοι  Σύριοι ξεπουλούν ή εγκαταλείπουν σορειδόν τις περιουσίες τους , να σωθούν τρέχοντας, στη φιλόξενη; πολιτισμένη Ευρώπη, αφού εκεί, ούτως ή αλλιώς θα πεθάνουν από ISIS πύραυλο ή κυβερνητική ρουκέτα .

Η  ISIS ,στην ουσία εκπαιδεύτηκε στρατιωτικά και εξοπλίστηκε από τους Αμερικάνους ως αντιστασιακή δύναμη στο Συριακό καθεστώς των  Άσαντ . Με τη σειρά τους  οι ISIS, τα λεφτά των Καταριανών εμίρηδων και των Σαουδαράβων βασιλέων, δυτικών δορυφόρων ( σημερινούς με κήρυξη πολέμου εχθρούς τους το Νοεμ ’14), εγκαθίδρυσαν το ψευδοκράτος τους (Χαλιφάτο) στο Βόρειο Ιράκ και τη Δυτ Συρία.
Κατέχουν-ελέγχουν πλέον τα πετρέλαια της Μοσούλης και δεν έχουν ανάγκη κανένα. Οικονομάνε πανίσχυροι και εξοπλίζοντας ότι φανατικότερο στο Ισλάμ ανά το πλανήτη, κάνοντας τους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν να φαίνονται σχολιαρόπαιδα.
Οι Ταλιμπάν αρχικά αντιτάχθηκαν στο Χαλιφάτο αλλά τελικά δήλωσαν πίστη (Ιαν ’15), όπως και οι Μπόκο Χαράμ της Νιγηρίας (Μαρ ‘15).

Ας μην εθελοτυφλούμε. Κάνουν λάθος όσοι βιάζονται να πιστέψουν ότι δεν συνδέονται οι προσφυγικές ροές  και οι φλεγόμενες εστίες πολέμου, που δημιούργησε η νέα τάξη πραγμάτων στην ευρύτερη  Μέση Ανατολή –Κεντρική Ασία-Αφρική, με τη ισλαμική τρομοκρατία. 

Είναι σίγουρο ότι δεν μπορούν λογικά να τις αποκλείσουν.
 

Αποκλείει κάποιος να στρατολογούνται, κυρίως νεαροί τρομοκράτες, στα προσφυγικά στρατόπεδα, της γειτονικής στο πόλεμο, φτωχής Ιορδανίας ;;; 
(Αξίζει πάντως να σημειωθεί ως παράδειγμα φιλοξενίας προσφύγων.)
 

Αποκλείεται δηλαδή να πειστούν πρόσφυγες της Λιβύης ή της Συρίας από τους στρατολογητές της ISIS  ότι  τους ξεριζώνουν οι ‘‘άπιστοι’’  εισβολείς και όχι εκείνοι που αμύνονται στη γη τους, τη γη του Αλλάχ ;;;

Το πρόβλημα της ισλαμικής τρομοκρατίας στην Ευρώπη είναι πολυσύνθετο και πολυμετάβλητο. 

Οι πτυχές του βρίσκονται τόσο έξω από την Ευρώπη όσο καζι μέσα σε αυτήν.
 

Οφείλω να υιοθετήσω την άποψη ότι καμία προσευχή Pray for Paris δεν πρόκειται να βοηθήσει κανένα. Οι προσευχές απαιτούν τυφλή πίστη. Κάθε τυφλή πίστη οδηγεί σε λάθος ανορθολογικούς σχεδιασμούς ,σε ακρότητες σε εκτροχιασμό από το σκοπό.δηλ την άμυνα της ανθρωπότητας από το θρησκευτικό φανατισμό-μισσαλοδοξία.

Ο Ευρωπαικός πολιτισμός στερεωμένος στις αξίες του Ευρωπαικού διαφωτισμού ,οι κατακτημένες-εδραιωμένες   δημοκρατικές διαδικασίες-συμπεριφορές, η κουλτούρα-παντιέρα  της Γαλλικής επανάστασης για ελευθεριά, ισότητα, αδελφότητα, η πίστη στο Ευρωπαικό ενωσιακό ενχείρημα θα βοηθήσει- συνθέσει με νηφαλιότητα, σύνεση, εφευρετικότητα μηχανισμούς προστασίας.
Ο σκοπός μας να εντάξουμε –ενσωματώσουμε-αφομοιώσουμεε κάθε αλλότριο τρόπο ζωής.

Αν οχυρωθούμε φοβισμένοι γύρω από τα στενώς εννοούμενα σύνορά μας, έχουμε ήδη νικήθει