Στέλιος Νικ.Γαβαλάς Stelios Nik.Gavalas

Σαν μπορέσεις να σκεφτείς "έξω απ το κουτί" θα δεις συντηρητικούς αριστερούς, προοδευτικούς δεξιούς, στις αλλαγές φοβισμένους, στενόμυαλους, έρποντες καιροσκόπους. Θα δεις ανάγκες & ευκαιρίες.
Το αληθινά καινούργιο χωρεί λάθη, όμως θέλει φαντασία και κόπο.H εξέλιξη είναι δύσκολη γέννα,θέλει επιμονή, προσήλωση στο στόχο.
Τίποτα μαγικότερο της ηδονής, της σύνθεσης της δημιουργίας, της γλύκας, της μυρωδιάς του νέου. Την άνοιξη της ελπίδας .

26 Αυγ 2018

'Ενα Αμαριώτικο πέρασμα αποχαιρετισμού... στο καλό Κωστή !

Κυριακής πρωινό, το τελευταίο στην πατρίδα την αυγουστιάτικη ανάπαυλα.
Την αμαριώτικη κοιλάδα κινώ να διασχίσω προς τη κουρίτικη ρίζα του Ψηλορείτη, νότια στις Ρεθεμνιώτικες άκρες.

Χίλια τα προσκυνήματα, ματαγυρίσματα σε τούτο τον αγαπημένο, αφετηριακό τόπο.
Ο γερμανός γρυλίζει νωχελικά τους κυλίνδρους του, μα σβέλτος στα πατήματα του, στρίβει σφιχτά μέχρι τη Τζιβέρα να ισιώσει, να βγει από το Πρασσανό φαράγγι, που φυλά της νύχτας τη δροσούλα, ν ατενίσει τη κοιλάδα από ψηλά, θαμπωμένη από την ανατολή, να διαβεί του Σίμα την καμάρα, τη βορεινή εμπασιά της.
Οι μυρωδιές του με ζώνουν γρήγορα, με μεθούν σ ένα παιχνίδι σύνδεσης-επαφής, παθιασμένου ερωτικού δεσμού καθώς στρίβω τις πρώτες κατάφυτες πράσινες στροφές, που ακουμπούν τη νότια Βρυσινιώτικη ρίζα, για να κατέβω γοργά στο συλλεκτήρα των πηγών του Πλατανιανού ποταμού το τεχνητό φράγμα.
Δίχως καθυστέρηση, ο αγαρμποσκαμένος στο τοπίο φυτεμένος, ακριβός νέος δρόμος με βγάνει αστραπή στους Απόστολους, μα πάντα θα αποζητώ τη κατάφυτη, υπέροχη διαδρομή που ασυντήρητη παρακμάζει πέρα από το φράγμα.
Το στεφανομένο πέρασμα των ευκαλύπτων της Σχολής Ασωμάτων διασχίζω, για ν αρχίσω ν ανηφορίζω τους Ιδαίους πρόποδες με φυτεμένα, από τα μινωικά χρόνια, Βυζάρι, Φουρφουρά, Κουρούτες, Νίθαυρη, Αποδοδούλου, Βαθιακό, Πλάτανο, Λοχριά.
Θα χαθώ στα στάχυα, στις κοντοκλαδεμένες χοντροελίες, τα νιόφερτα μουρέλα, τα πρόβατα που βόσκουν στου λυβικού τ αγέρι, ν ατενίζω δυτικά τον περήφανο Κέδρινο ορεινό όγκο και τη χαμηλότερη Σάμητο αδελφή του.

Θλιβερός, της απώλειας ο σκοπός για το σημερινό πέρασμα, με γυρίζει στο τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου του '82, στην ασυγκράτητα ρομαντική εφηβεία, πάνω στο δίκυκλο Sachsάκι (Hercules Ultra 50AC), που αγωνίζονταν, δουλεύοντας στα όρια περιστροφής του, να πρωτοδιασχίσει γοργά το δρόμο για το Αποδουλιανό πανηγύρι.
Η ομήγυρη συμμαθητών, καλεσμένοι στο χωριό του Κωστή Ψαρουδάκη, λίγο πριν την
2α Λυκείου θα περάσουμε ένα, για πάντα χαραγμένο στη μνήμη, διήμερο που εκτός από τη πρώτη γνωριμία με τη Ρεθεμνιώτικη Αμπαδιά, τη Κουρήτικη,Ψηλορείτικη νότια μεριά, θα μου ανοίξει ακόρεστα την όρεξη για τις ψυχοθεραπευτικές εξερευνήσεις που απλόχερα η φύση δίνει, πάνω στο δίκυκλο, σαν μαζί της συνδεθείς με όλες σου τις αισθήσεις.

Ο Κωστής μας αποχαιρέτησε αδόκητα, για το δίχως επιστροφή ταξίδι, τις τελευταίες μέρες του Μάη που πέρασε. Η ανάμνηση του διπλανού μου στην 4η δέσμη, της 3ης τάξης, στο 1ο Λύκειο του Ρεθύμνου, το 1984 είναι γραφή πολυσέλιδη. Θα κρατώ πάντα μπροστά στο νου μου, ότι κείνο το κάλεσμα του '82 αποτελεί ένα από τα εναύσματα, να γυρνώ αχόρταγα καβάλα τις στραθιές και ρούγες του κόσμου, να ορέγομαι, να εφραίνομαι, να μαθαίνω, να συνδέομαι μ ανθρώπους. Στο καλό Κωστή ! Έφυγες βιαστικά αφήνοντας πολλά πανηγύρια απουσίας σου !

ΥΓ: Σήμερα, στη μνήμη του, ο Μανώλης ευγενικά μου δωσε ν ανοίξω τις φωτογραφίες του αρχείου του Κωστή, να συνδεθώ πίσω με τις μέρες της αφετηριακής μου αθωότητας της οποίας προιόν είναι και η συννημένη φώτο.
(από ΑΡ Στελ Γαβαλάς, Κων Ψαρουδάκης, Αντ Καλλέργης, 1983)



13 Απρ 2018

‘Aσκηση ιατρικής κρίσης-πράξης; ή φοβική ιατρική με … αντιβιοτικά δια πάσαν νόσον;


Βρέθηκα στο ακροατήριο των δικαστηρίων Ρεθύμνου, για την παρακολούθηση της δίκης των 4 συμπολιτών παιδιάτρων (3 νοσοκομειακών, 1 ιδιωτεύοντος), σχετικά με τον αιφνίδιο θάνατο ενός 4χρονου αγοριού, κατά τη νοσηλεία του στο Γ.Ν Ρεθύμνου το Μάη του 2014.

Ο θάνατος, ειδικά ενός μικρού, από μόνος του προκαλεί ανείπωτη θλίψη, κατανόηση του δράματος των γεννητόρων του, αυτονόητη  απαίτηση να χυθεί φως στις συνθήκες του χαμού του.

Η υπόθεση, γνωστή στη περιοχή, έγινε γνωστή στο πανελλήνιο, τον Οκτ  του 2016, από τη γάγγραινα της εποχής, τις παρακμιακές μεσημεριανές τηλεδίκες, της Τατιάνας . 
Εκεί δυστυχώς κατέφυγαν πρώτα οι δύστυχοι γονείς, ακούσια θεωρώντας, χρησιμοποιούμενοι άθελα τους, ότι  θα βρουν  προσοχή-δικαίωση  στην υπόθεση του άδικου χαμού του γιού τους από την απαστράπτουσα τηλεπερσόνα, που τα ξέρει όλα, καθώς και τις συμπεθέρες καλεσμένες της, που έχουν γνώμη για τα πάντα, δια την τέρψην από τη βαρεμάρα της ελληνίδας τηλεθεάτριας νοικοκυράς, προς άγραν της τηλεθέασης που φέρνει διαφήμιση-κονόμα. Ευτυχώς, η μετροεπής  διαχείριση του θέματος, από την πλειοψηφία των περιφερειακών ΜΜΕ, αντιστάθμισε κάπως τον παραπάνω βανδαλισμό.

Στη δίκη, οι καταθέσεις-εξέταση των παιδιάτρων μαρτύρων καθώς και οι απολογίες των επίσης παιδιάτρων  κατηγορούμενων φώτισαν με κάθε λεπτομέρεια  το χρονικό της συμπτωματολογίας του μικρού ασθενούς, τις ενέργειες αντιμετώπισης, τα ενδεδειγμένα χρησιμοποιηθέντα πρωτόκολλα νοσηλείας , την αιτιολόγηση μη λήψης άλλων μέτρων θεραπείας που δεν ενδεικνύονταν για την περίπτωση.

Οι ιατροδικαστικές γνωματεύσεις  δεν φώτισαν καθόλου τα αίτια του θανάτου ενώ μια εξ αυτών, είχε ήδη προγενέστερα προκαλέσει την επιστημονική αντίδραση του τοπικού ιατρικού συλλόγου για την ελλειπή-πρόχειρη τεκμηρίωση του υπογράφοντος αυτής.

Η δίκη υπενθύμισε-ανέδειξε τη σοβαρότητα του λειτουργήματος του θεράποντος ιατρού, την εξαιρετικά πολυπαραμετρική συμπτωματολογία της αρρώστιας που αντιμετωπίζει, κάτω,  πολλές  φορές, από μη ξεκάθαρες συνθήκες, το  διακύβευμα της αίσιας έκβασης–θεραπείας του ασθενούς αλλά και το πάντα πιθανό ενδεχόμενο της ατυχούς απώλειας της ανθρώπινης ζωής.

Σχεδόν σ κάθε εξέταση μάρτυρα ή ερώτηση σε κατηγορούμενο ήταν πασιφανής η στερεοτυπική, συλλογική μας εμμονή στη χρήση αντιβιοτικών, ως λύση για κάθε νόσο, παρά την εμφανή, αγωνιώδη προσπάθεια των γιατρών να επισημαίνουν, αποδεικνύουν την αχρηστία τους έναντι των ιών, την ανορθολογική αντίληψη χρήσης τους από τον πληθυσμό, τον εξαιρετικά σοβαρό κίνδυνο αδρανοποίησης τους απέναντι στα συνεχώς μεταλλασσόμενα, ανθεκτικότερα μικρόβια.

Ο από το νόμο χειρισμός- εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων από συνθέσεις με νομικούς  πείθει για την ορθή απόδοση δικαιοσύνης ;  όταν οι παράγοντες της δίκης αγνοούν την ιατρική επιστήμη, τις συνθήκες που πρέπει να συνεκτιμούνται, την ιεράρχηση τους, τις ενδεδειγμένες ιατρικές αποφάσεις, την ορθότητα εφαρμογής τους ; 
Λογικές του «πρακτικού ιατρού», ξεσηκώματα από το google, απόψεις επί ιατρικών θεμάτων με άγνωστη προέλευση ή λάθος βιβλιογραφία, μη αξιολογημένες από ειδικούς αιτιάσεις, αμφιβόλου σχετικότητας με τα επίδικα, η λογική του στοργικού γονέα απέναντι στον ελεγχόμενο, η αμφισβήτηση από το μη ειδικό του επαΐοντα, δεδομένου ότι η ιατρική επιστήμη έχει τις περισσότερες ερευνητικές δημοσιεύσεις-εξελίξεις από κάθε άλλη επιστήμη, είναι συνθήκες που εγγυώνται ορθή απονομή της δικαιοσύνης; ικανοποίηση του περί δικαίου αισθήματος;

Οι υποθέσεις αυτές  πρέπει τόσο στην ανακριτική διαδικασία, όσο και στην  εκδίκαση να απαρτίζονται από ειδικές συνθέσεις  πλειοψηφίας ορκωτών ιατρών της επίδικης ειδικότητας, που θα κληρώνονται μυστικά από ιατρικούς συλλόγους άλλων περιοχών, με προεδρεύοντα δικαστικό.

Η ιατρική επιστήμη πρέπει να έχει τη δυνατότητα, ελευθερία ν ασκείται ,κρίνεται –αξιολογείται από ειδικούς,  επ ωφελεία του ασθενούς, που γνωρίζει, συναινεί στις πράξεις του θεράποντα.  Αλλιώς κινδυνεύουμε να ξεπέσουμε ως πάσχοντες  στην άσκηση αμυντικής-φοβικής ιατρικής δημοσιουυπαλληλικού τύπου, τόσης όσης να μην πάει φυλακή ο θεράπων. ΟΧΙ ιατρικής για τη θεραπεία-σωτηρία του ασθενούς.

Εμπιστεύομαι, καταθέτω την προσωπική μαρτυρία νοσηλείας μου (12/2001, 4/2003, 7-8-9/2006) για την επαρκή-επιτυχή αντιμετώπιση των περιστατικών υγείας του δημόσιου νοσηλευτικού ιδρύματος του Ρεθύμνου, την υποδειγματική προσήλωση στο καθήκον της πλειοψηφίας των θεράποντων και νοσηλευτών. 

Χτες  οι απολογίες των παιδιάτρων και κυρίως της επιμελήτριας που χειρίστηκε τελευταία το ατυχές περιστατικό μ έκαναν να νιώσω ιδιαίτερη συγκίνηση και περηφάνια γι αυτούς τους  ανθρώπους, την αδιάκριτη προσφορά, την επιστημονική τους σκέψη, την ταπεινοφροσύνη τους. Σαν πολίτης αυτού του τόπου αλλά και σαν γονιός θεωρώ πως τα παιδιά μας  είναι σε καλά χέρια.

Εν αναμονή δικαίου κρίσης τους

Στέλιος Νικ. Γαβαλάς
13 Απρ 2018