‘Aσκηση ιατρικής κρίσης-πράξης; ή φοβική ιατρική με … αντιβιοτικά δια πάσαν νόσον;

Βρέθηκα στο ακροατήριο των δικαστηρίων Ρεθύμνου, για την παρακολούθηση της δίκης των 4 συμπολιτών παιδιάτρων (3 νοσοκομειακών, 1 ιδιωτεύοντος), σχετικά με τον αιφνίδιο θάνατο ενός 4χρονου αγοριού, κατά τη νοσηλεία του στο Γ.Ν Ρεθύμνου το Μάη του 2014.

Ο θάνατος, ειδικά ενός μικρού, από μόνος του προκαλεί ανείπωτη θλίψη, κατανόηση του δράματος των γεννητόρων του, αυτονόητη  απαίτηση να χυθεί φως στις συνθήκες του χαμού του.

Η υπόθεση, γνωστή στη περιοχή, έγινε γνωστή στο πανελλήνιο, τον Οκτ  του 2016, από τη γάγγραινα της εποχής, τις παρακμιακές μεσημεριανές τηλεδίκες, της Τατιάνας . 

Εκεί δυστυχώς κατέφυγαν πρώτα οι δύστυχοι γονείς, ακούσια θεωρώντας, χρησιμοποιούμενοι άθελα τους, ότι  θα βρουν  προσοχή-δικαίωση  στην υπόθεση του άδικου χαμού του γιού τους από την απαστράπτουσα τηλεπερσόνα, που τα ξέρει όλα, καθώς και τις συμπεθέρες καλεσμένες της, που έχουν γνώμη για τα πάντα, δια την τέρψην από τη βαρεμάρα της ελληνίδας τηλεθεάτριας νοικοκυράς, προς άγραν της τηλεθέασης που φέρνει διαφήμιση-κονόμα. Ευτυχώς, η μετροεπής  διαχείριση του θέματος, από την πλειοψηφία των περιφερειακών ΜΜΕ, αντιστάθμισε κάπως τον παραπάνω βανδαλισμό.

Στη δίκη, οι καταθέσεις-εξέταση των παιδιάτρων μαρτύρων καθώς και οι απολογίες των επίσης παιδιάτρων  κατηγορούμενων φώτισαν με κάθε λεπτομέρεια  το χρονικό της συμπτωματολογίας του μικρού ασθενούς, τις ενέργειες αντιμετώπισης, τα ενδεδειγμένα χρησιμοποιηθέντα πρωτόκολλα νοσηλείας , την αιτιολόγηση μη λήψης άλλων μέτρων θεραπείας που δεν ενδεικνύονταν για την περίπτωση.

Οι ιατροδικαστικές γνωματεύσεις  δεν φώτισαν καθόλου τα αίτια του θανάτου ενώ μια εξ αυτών, είχε ήδη προγενέστερα προκαλέσει την επιστημονική αντίδραση του τοπικού ιατρικού συλλόγου για την ελλειπή-πρόχειρη τεκμηρίωση του υπογράφοντος αυτής.

Η δίκη υπενθύμισε-ανέδειξε τη σοβαρότητα του λειτουργήματος του θεράποντος ιατρού, την εξαιρετικά πολυπαραμετρική συμπτωματολογία της αρρώστιας που αντιμετωπίζει, κάτω,  πολλές  φορές, από μη ξεκάθαρες συνθήκες, το  διακύβευμα της αίσιας έκβασης–θεραπείας του ασθενούς αλλά και το πάντα πιθανό ενδεχόμενο της ατυχούς απώλειας της ανθρώπινης ζωής.

Σχεδόν σ κάθε εξέταση μάρτυρα ή ερώτηση σε κατηγορούμενο ήταν πασιφανής η στερεοτυπική, συλλογική μας εμμονή στη χρήση αντιβιοτικών, ως λύση για κάθε νόσο, παρά την εμφανή, αγωνιώδη προσπάθεια των γιατρών να επισημαίνουν, αποδεικνύουν την αχρηστία τους έναντι των ιών, την ανορθολογική αντίληψη χρήσης τους από τον πληθυσμό, τον εξαιρετικά σοβαρό κίνδυνο αδρανοποίησης τους απέναντι στα συνεχώς μεταλλασσόμενα, ανθεκτικότερα μικρόβια.

Ο από το νόμο χειρισμός- εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων από συνθέσεις με νομικούς  πείθει για την ορθή απόδοση δικαιοσύνης ;  όταν οι παράγοντες της δίκης αγνοούν την ιατρική επιστήμη, τις συνθήκες που πρέπει να συνεκτιμούνται, την ιεράρχηση τους, τις ενδεδειγμένες ιατρικές αποφάσεις, την ορθότητα εφαρμογής τους ; 

Λογικές του «πρακτικού ιατρού», ξεσηκώματα από το google, απόψεις επί ιατρικών θεμάτων με άγνωστη προέλευση ή λάθος βιβλιογραφία, μη αξιολογημένες από ειδικούς αιτιάσεις, αμφιβόλου σχετικότητας με τα επίδικα, η λογική του στοργικού γονέα απέναντι στον ελεγχόμενο, η αμφισβήτηση από το μη ειδικό του επαΐοντα, δεδομένου ότι η ιατρική επιστήμη έχει τις περισσότερες ερευνητικές δημοσιεύσεις-εξελίξεις από κάθε άλλη επιστήμη, είναι συνθήκες που εγγυώνται ορθή απονομή της δικαιοσύνης; ικανοποίηση του περί δικαίου αισθήματος;

Οι υποθέσεις αυτές  πρέπει τόσο στην ανακριτική διαδικασία, όσο και στην  εκδίκαση να απαρτίζονται από ειδικές συνθέσεις  πλειοψηφίας ορκωτών ιατρών της επίδικης ειδικότητας, που θα κληρώνονται μυστικά από ιατρικούς συλλόγους άλλων περιοχών, με προεδρεύοντα δικαστικό.

Η ιατρική επιστήμη πρέπει να έχει τη δυνατότητα, ελευθερία ν ασκείται ,κρίνεται –αξιολογείται από ειδικούς,  επ ωφελεία του ασθενούς, που γνωρίζει, συναινεί στις πράξεις του θεράποντα.  Αλλιώς κινδυνεύουμε να ξεπέσουμε ως πάσχοντες  στην άσκηση αμυντικής-φοβικής ιατρικής δημοσιουυπαλληλικού τύπου, τόσης όσης να μην πάει φυλακή ο θεράπων. ΟΧΙ ιατρικής για τη θεραπεία-σωτηρία του ασθενούς.

Εμπιστεύομαι, καταθέτω την προσωπική μαρτυρία νοσηλείας μου (12/2001, 4/2003, 7-8-9/2006) για την επαρκή-επιτυχή αντιμετώπιση των περιστατικών υγείας του δημόσιου νοσηλευτικού ιδρύματος του Ρεθύμνου, την υποδειγματική προσήλωση στο καθήκον της πλειοψηφίας των θεράποντων και νοσηλευτών. 

Χτες  οι απολογίες των παιδιάτρων και κυρίως της επιμελήτριας που χειρίστηκε τελευταία το ατυχές περιστατικό μ έκαναν να νιώσω ιδιαίτερη συγκίνηση και περηφάνια γι αυτούς τους  ανθρώπους, την αδιάκριτη προσφορά, την επιστημονική τους σκέψη, την ταπεινοφροσύνη τους. Σαν πολίτης αυτού του τόπου αλλά και σαν γονιός θεωρώ πως τα παιδιά μας  είναι σε καλά χέρια.

Εν αναμονή δικαίου κρίσης τους

Στέλιος Νικ. Γαβαλάς

13 Απρ 2018