Στέλιος Νικ.Γαβαλάς Stelios Nik.Gavalas

Σαν μπορέσεις να σκεφτείς "έξω απ το κουτί" θα δεις συντηρητικούς αριστερούς, προοδευτικούς δεξιούς, στις αλλαγές φοβισμένους, στενόμυαλους, έρποντες καιροσκόπους. Θα δεις ανάγκες & ευκαιρίες.
Το αληθινά καινούργιο χωρεί λάθη, όμως θέλει φαντασία και κόπο.H εξέλιξη είναι δύσκολη γέννα,θέλει επιμονή, προσήλωση στο στόχο.
Τίποτα μαγικότερο της ηδονής, της σύνθεσης της δημιουργίας, της γλύκας, της μυρωδιάς του νέου. Την άνοιξη της ελπίδας .

11 Δεκ 2012

Η χαριστική βολή της Κυριακής

" Ο Θάνατος του εμποράκου" Άρθουρ Μίλλερ
Παράσταση Θύμιου Καρακαττσάνη Ιαν 2010

Κύριε υφυπουργέ Ανάπτυξης, αγαπητέ Θανάση,

λαμβάνω το θάρρος να επικοινωνήσω μαζί σου, ως φίλος και παλιός συμφοιτητής σου, απευθυνόμενος σου απλά, όπως η καταγωγή σου,(αλλά και η ίδια δική μου), επιβάλει.
Το κάνω δημόσια θέλοντας να βεβαιώσω και να επικοινωνήσω τη πεποίθηση μου, πως οι προθέσεις σου, για την επικείμενη απόφαση σου, της άρσης απαγόρευσης λειτουργίας των μικρών καταστημάτων (έως 250 τμ) τις Κυριακές, δεν ενέχει σκοπιμότητας, αλλά προσπαθεί να στηρίξει το μικρό και μεσαίο επαγγελματία, στις δύσκολες ώρες της κατακόρυφης κάμψης της ζήτησης στις μέρες μας.

Δυστυχώς όμως εκτιμάς λάθος. 
Η παραπάνω απόφαση θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα φιλοδοξεί να επιλύσει και εξηγώ παρακάτω:

Α.  Στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα μικρά καταστήματα απασχολούν από
1 έως 3 εργαζόμενους, τις περισσότερες φορές προερχόμενους από το ίδιο σπιτικό. Οι υπάλληλοι εκτός οικογένειας είναι το πολύ δύο, με εξίσου σημαντικές οικογενειακές και προσωπικές ανάγκες. Αντιλαμβάνεσαι ότι αποτελεί νάρκη στην ποιότητα της ζωής τους, καθώς και καταβαράθρωση του ήδη τρωθέντος, από την αναδουλειά, ηθικού τους,  η κατάργηση της μοναδικής ολόκληρης μέρας ξεκούρασης, που διαθέτουν στην εβδομάδα. 

Β.  Η προσδοκία ανάπτυξης καινούργιου τζίρου στα μικρά καταστήματα κατά τις Κυριακές, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε περιόδους ύφεσης και έντονης κάμψης της ζήτησης συνολικά . Ίσως η δουλειά «ν απλωθεί» και στην Κυριακή, χωρίς προσθετικά στα έσοδα αποτελέσματα, αυξάνοντας όμως το μεταβλητό κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων, τη στιγμή που είναι πασίδηλη η αδυναμία τους, ν ανταποκριθούν στο ήδη υφιστάμενο κόστος .

Γ.  Είναι πάνω από σίγουρο, ότι για λόγους «ίσης» μεταχείρισης αλλά και έντονων πιέσεων κυρίως από τα καταστήματα των εμπορικών κέντρων, αλλά και   τις αλυσίδες καταστημάτων ,τα franchises, τα πολυκαταστήματα, θα γενικευτεί το μέτρο σε όλους, συντομότατα, με ολέθριες συνέπειες, λόγω των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων των τελευταίων, για τους μικρότερους των παραδοσιακών μαγαζότοπων της Αττικής, Θεσσαλονίκης αλλά χειρότερα της επαρχίας. Οι μεγάλοι του λιανεμπορίου με τη δυνατότητα διασποράς του προσωπικού τους σε βάρδιες, με εντατικοποίηση της εργασίας ,με το ελαστικό ωράριο, θα δημιουργήσουν ασφυκτικές συνθήκες στους παραδοσιακούς μικρούς, που είναι πολυπληθέστεροι, αυτοαπασχολούνται και αθροιστικά απασχολούν περισσότερους εργαζόμενους απ΄ όσους οι πρώτοι.
Οι μικροί θ αδυνατούν ν αντεπεξέλθουν στις νέες συνθήκες, λαβωμένοι ήδη από την ύφεση, θα δεχτούν χαριστικό κτύπημα, διακόπτοντας οριστικά τη λειτουργία τους, επιδεινώνοντας το δράκο της ανεργίας, προσθέτοντας τους εαυτούς τους και τους εργαζομένους τους.

Δ.  Ας μην λησμονούμε πως οι προθήκες των μικρών καταστημάτων είναι επίσης η τελευταία ελπίδα - διέξοδος ζωής της κατεστραμμένης ελλην. μεταποιητικής βιοτεχνίας-οικοτεχνίας.  

Λύσεις που θα ενισχύσουν τη βιωσιμότητα των μικρών καταστημάτων είναι:

1. Η παραγωγικότερη κατανομή των ωρών λειτουργίας τους, ερχόμενοι πλησιέστερα στον ελεύθερο χρόνο των καταναλωτών, όπως το άνοιγμα των καταστημάτων στις 3μμ έως τις 9μμ τις Δευτέρες και Τετάρτες, παραμένοντας κλειστά τα ίδια πρωινά, αλλά και αναδιάταξη του ωραρίου του Σαββάτου από τις 10.30 πμ έως τις 6.30μμ .

2. Επίσης η ιδέα για 5 Κυριακές (ίσως και οι 7) δεν φαίνεται κακή.

3. Τίποτα δεν θα καρπίσει, αν δεν σχεδιαστούν προσεκτικά συνέργειες, αναλύοντας τις συνθήκες που επικρατούν, υλοποιηθούν μεταξύ των ιδίων των επαγγελματιών, των συνδικ. οργάνων τους, σε αγαστή συνεργασία των εμποροϋπαλλήλων, υπό την αιγίδα των επιμελητηρίων.

4. Στα παραπάνω χρειάζεται, η ενεργότερη συμμετοχή των δήμων, για την φροντίδα-εξωραϊσμό-ανάπτυξη ανάλογων υποδομών στα παραδοσιακά εμπορικά κέντρα τους.

5. Ειδικά για την Αθήνα να σταματήσουν οι διαδηλώσεις να διέρχονται από Ομόνοια-Σταδίου-Ακαδημίας για το Σύνταγμα. Αρκετή η ζημιά πια !Τις περισσότερες φορές, μια χούφτα, όχι πάνω από εκατό διαδηλωτές στραγγαλίζουν το πολύπαθο κέντρο, τις λειτουργίες του και τους δυστυχείς που είχαν την απρονοησία να βρεθούν εκεί για δουλειά. Ας ξεκινούν οι πορείες από το Χίλτον, δια μέσου της Βασ. Σοφίας, για τη Βουλή. Ας γίνονται συγκεντρώσεις χωρίς πορεία, στο πεδίο του Άρεως. Ας σεβαστούμε ο ένας τον άλλον.

Με τη ελπίδα πως θα επανασταθμίσεις τις αποφάσεις σου.

Πειραιάς 11 Δεκ 2012
Στέλιος Νικ. Γαβαλάς                                                                   
Σύμβουλος Εξαγωγών - Ασφ. Διαμεσολαβητής
gavalass@gmail.com


16 Οκτ 2012

Όταν η #Καίτη ανακατεύει τη τράπουλα ....




Το Γενάρη του ’12, ακούω τη Βίκυ Βελλοπούλου, να επεξεργάζεται ακούσματα από τη Καίτη Γαρμπή.

Ομολογώ, πως δεν είμαι από αυτούς που διασκεδάζουν στις πίστες ,δεν είμαι μέρος κάποιου fun club, δεν σιγοτραγουδώ στοίχους του Φοίβου, με τους οποίους Ελληνίδες καλλονές  τραγουδίστριες διασκεδάζουν το κοινό τους, στα μαγαζιά της παραλίας και της Πειραιώς.

Μάλλον αποκαρδιωτικά σχολίασα στη Βίκυ, πως το concept για την καθ όλα συμπαθή αλλά και γοητευτικότατη  Καίτη,  να τραγουδήσει στο cinema, απέναντι σε κοινό, με μόνη συνοδεία την ορχήστρα, σε άλλο ρεπερτόριο, χωρίς ποτό και στροφές στη πίστα, μάλλον ήταν από υπερβολικό έως ουτοπικό.

Τη Παρασκευή 12 Οκτ ΄12, βρέθηκα στο ODEON Kosmopolis, να παρακολουθήσω την εναλλακτική αυτή δουλειά της Καίτης Γαρμπή, περισσότερο ομολογώ από περιέργεια.

Μια ιστορία αγάπης ξεκινά, να ξετυλίγεται στα λευκά, στην μεγάλη οθόνη, που η Καίτη εξιστορεί γλυκά κι απέριττα στο τραγούδι της, φέρνει στο θεατή όμορφα, ζεστά συναισθήματα.
Οι εικόνες της Βίκης Βελλοπούλου, που προβάλλονται, σε μαγνητίζουν γεμάτες ελληνικό ήλιο, θάλασσα, χρώμα, φως που συνοδεύουν τη μεταμόρφωση της Καίτης που «βγάζει» μιαν άλλη φωνή, μελωδία ταξιδιού αναζήτησης, φωνή οφειλής μιας  ερμηνεύτριας, όχι μόνο προς το κοινό της, αλλά και προς όλους εκείνους που στερεοτυπικά την κατατάσουν σ ένα συγκεκριμένο ύφος-είδος τραγουδιού.
Το νερό που κτυπά και ξεπλένει στις ακτές του αιγαίου και το φώς που λούζει άπλετα τον νησιωτικό ουρανό,η αττική ανατολή και δύση, κυρίαρχα στην εικόνα, που προς στιγμήν δεσπόζουν της ερμηνεύτριας αλλά συνάμα τη γειώνουν θεραπευτικά, την αναβαπτίζουν, εξαγνίζουν και μεταφέρουν στις καινούργιες τις μουσικές αναζητήσεις.
Το νερό που ξεπλένουν οι υαλοκαθαριστήρες και ξεκαθαρίζουν,μετά από νοσταλγικές αναπολήσεις στα παλιά, γεννώντας και εξελίσσοντας το ελπιδοφόρο, το καινούργιο.
Σε λίγο το ταξίδι της εικόνας συνοδεύει το τραγούδι στο σήμερα, σεμνά κι αληθινά, στην Ελλάδα της κρίσης,της θλίψης και της σύγκρουσης, μα χωρίς ούτε στιγμή να χάσουν την ελπιδοφόρα τους χροιά.

Στο δεύτερο μέρος η Καίτη Γαρμπή οδοιπορεί τη φωνή της, στα ακούσματα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου του Χατζηδάκη,της Μελίνας, της Μοσχολιού, της Μαρινέλας
και παράγει εξαιρετικές ερμηνίες, που αποκαλύπτουν ένα ταλέντο που προχωρά υποσχόμενο πολλά καινούργια,αισθαντικά φωνητικά ταξίδια.

Η ενορχήστρωση του Ματί Παλαιολόγου επενδύει εξαιρετικά τη προσπάθεια. Επίσης ένα απίθανο σαξόφωνο κι ένα μπουζούκι που ακούμπησε αρκετά μέσα στη καρδιά μας.
Δεν υπερβάλω,ούτε χειροκρότησα από ευγένεια ή αβροφροσύνη.
Ο σκεπτικισμός και η περιέργεια μου, εξελίχθηκαν σε θαυμασμό αυτών που τολμούν, πειραματίζονται, μεταλλάσσονται και παράγουν, όχι εμπορικές σαπουνόπερες, αλλά άποψη που οδηγεί και εκπαιδεύει το κοινό, σε νέο προσιτό,ποιοτικό θέαμα. 
Αφιερώστε μια Παρασκευή ή ένα Σάββατο σας, από τις 11.00μμ στις 2.00πμ, 15 ευρώ εισιτήριο και θα φύγετε χαμογελώντας.

14 Οκτ 2012

2 Μαΐ 2012

Αυτοκριτικά προσερχόμενος ... στην κάλπη !


Photo: www.bernicesteinbaumgallery.com
/artists/croak/images.htm
Προσπαθώ ,μέρες τώρα, να μείνω νηφάλιος στη ψυχή και στη σκέψη.

Τη Κυριακή ψηφίζουμε για να εκλέξουμε τη βουλή που θα αποφασίσει τα κρισιμότερα για τη μοίρα μας ,το μέλλον των παιδιών μας, που αλόγιστα υποθηκεύσαμε, εκλέγοντας 38 έτη τώρα, άσχετους μορφονιούς ή υστερόβουλα ‘’λαμόγια’’.

Στη συντριπτική μας πλειοψηφία στηρίξαμε (σταυρώσαμε) τους παραπάνω, για να τακτοποιήσουν τις ανάγκες μας ή να τους έχουμε ‘’καβάτζα’’ για μελλοντική χρήση ή ελιτίστικα, απλά ανεχτήκαμε τη κατάσταση , σνομπάροντας , μουρμουρίζοντας, κριτικάροντας ,διαπιστώνοντας από το σαλόνι μας, πίνοντας το καφέ μας ή ακόμα χειρότερα απέχοντας από τη λήψη των αποφάσεων, από τις εκλογές.

Μην θυμώνετε ορισμένοι! Θυμηθείτε !                         



Ξεχνάμε πώς ανεχτήκαμε ή συμμετείχαμε, παιδαγωγοί όντες, γεν. συνελεύσεις, συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, την ώρα του μαθήματος των μαθητών μας ,αλλά τι πείραζε ; αφού θα τους τα λέγαμε το απόγευμα στο ιδιαίτερο.
Που διεπλακήκαμε με τους φοιτητές μας, αδιαφορώντας για τη ποιότητα των σπουδών τους,
αρκεί να μας «ψήφιζαν», αφέντες στα μαγαζιά των ΑΕΙ , εξαργυρώνοντας αβάντες ,ως και πτυχία «…για απόντες»!.
Ξεχνάμε τα φακελάκια στο ΕΣΥ ή τα παρατημένα βιβλιάρια για αλόγιστη συνταγογραφία .
Ξεχνάμε τον εαυτό μας να σπρώχνει «γρηγορόσημο» ή να τηλεφωνεί στον κομματικό «παραγοντούλη» μας, να μας «…τελειώσει τη δουλειά»,ακόμα κι αν ήταν κλήση για παράνομη στάθμευση.
Ξεχνάμε τη συμμετοχή ή ανοχή μας στο τέρας της γραφειοκρατίας, αρκεί να γινόταν η δική μας δουλειά  και «… τσιμέντο να γίνουν οι άλλοι»
Ξεχνάμε πως για να βρείς τη Δευτέρα-Πέμπτη Δημ.υπάλληλο σε ώρα εργασίας έπρεπε να πας …στη λαική αγορά ή άλλα στέκια αναψυχής. ¨Οσο για ωράριο, πήγαιναν δε πήγαιναν, έπαιρναν επίδομα έγκαιρης προσέλευσης .Όσο για τους μονίμως απόντες, κομματικούς   «τσάτσους» ο μισθός έπεφτε προκ/κά στο λογ/σμό  κάθε 15η κ 30η.
Όταν ήρθε δε το ευρώ κ τα χαμηλά επιτόκια, ξεσαλώσαμε!
Δανειστήκαμε  από τις ανεύθυνες τράπεζες, που σκορπούσαν τα κεφάλαια των πελατών τους, σε κάθε πικραμένο, αρκεί να είχε εκκαθαριστικό κ ένα θύμα για εγγυητή, λές κ δεν θα τα γυρίζαμε ποτέ πίσω.
Τι κ αν δε παράγαμε πια σχεδόν τίποτα, επιβαρύναμε το ήδη ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας καταναλώνοντας ότι κινείται ,προς τέρψην της ατέλειωτης νιρβάνας μας.
Οι τιμές εκτοξεύτηκαν κ οι συνδικαλισταράδες μας αντί να κηρύξουν πανστρατιά για τη συγκράτηση κ πτώση των τιμών, υπερθεμάτιζαν γι αυξήσεις μισθών, αδιαφορώντας για τη παραγωγικότητα, απειλώντας ή κλείνοντας δρόμους, δουλειές, λιμάνια, αεροδρόμια ή τους διακόπτες της χώρας.
Έτσι χτίσαμε μια φούσκα παρουσιάζοντας την καταναλωτική μεγέθυνση της Ελληνικής Οικονομίας ως παραγωγική ανάπτυξη.
Δεν φτάσαμε τυχαία σ αυτή την ένδεια !, ανοχύρωτοι , να μας πνίγουν τα κύματα της παγκόσμιας κρίσης, με κίνδυνο να επιστρέψουμε στην εποχή του Τρικούπη.
Πριν καταλογίσουμε στους άλλους ευθύνες, ας κοιταχτούμε στο καθρέφτη κ ας αναλογιστούμε το δικό μας μερίδιο στη κρεπάλη.
ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣΗΣΑΝ Κ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣΟΥΝ.

Ακόμα κ αν κατέβαινε ο μεγαλοδύναμος κ μας διαγράψει μονοκοντυλιά τα χρέη

Α. Δεν πρέπει να μηχανοργανώσουμε το κράτος ; ,πετώντας από το παράθυρο κολλητούς κ κηφήνες ;, σχεδιάζοντας ένα ευέλικτο κ αποδοτικό παραγωγικό Κρατ. Μοντέλο; όπου θα ελαχιστοποιείται η σχέση ελεγκτή-ελεγχόμενου, θ αξιολογείται η απόδοση βάσει προτύπων ;.


Β. Δεν πρέπει να σχεδιάσουμε ένα αληθινά δίκαιο φορολ. Σύστημα; με βάση την ικανότητα συμμετοχής του φορολογούμενου;, φιλικό κ σταθερό στο ξένο επενδυτη;.

Γ. Δεν πρέπει ν απαλλαγεί το κοινό μας ταμείο από επιχειρηματικές δραστηριότητες ;,εκτός αυτές που η εθνική τους σημασία είναι μέγιστη ( πχ άμυνα,νερό, δικτυα μεταφ. Ηλεκτρ,ισχύος κα) ;

Δ. Δεν πρέπει ν απαλλάξουμε την εκλογή των δικαστών μας από τις εκάστοτε κομ. πλειοψηφίες; ώστε ανεξάρτητοι ;,να δικάζουν εφαρμόζοντας τυφλά το νόμο κ το κοινό περί δικαίου αίσθημα, απαλλάσσοντας μας από πάσης φύσης «λεχρίτες» κ αποτρέποντας μας από νέες παρανομίες.;

Ε. Δεν πρέπει να διασφαλίσουμε ΕΣΥ για όλους ;, με ανταγωνιστικό κόστος κ υπηρεσίες με την ιδιωτ.υγεία;, δίδοντας παράλληλα κίνητρα απόδοσης γι αυτούς που αξίζουν κ δουλεύουν ;, να μη χρειάζεται να ...  
«τα παίρνουν» αλλά να λαμβάνουν περισσότερα ανάλογα με τη δουλειά τους ,ποσοτικά κ ποιοτικά ;.

Αριστερή, νεωτεριστική στάση ΔΕΝ είναι η διασφάλιση της καβάτζας κ η διαιώνιση προνομίων των συντεχνιαζόντων, η ισοπέδωση προς τα κάτω κ ενταφιασμός του ιδιωτ. τομέα στη διάλυση ,των ανθρώπων του στην  ανεργία .
Νεοφιλελεύθερο και συντηρητικό είναι το να πασχίζουν εναγώνια, να «σώσουν» μουχλιασμένες, δημόσιες φωλιές ρέκλας κ αναξιοκρατίας για τους λίγους κ ημέτερους.

Τη Κυριακή μη μείνει κανείς αμέτοχος, απέχοντας από τις εκλογές.
Μη βάλει κανείς στη κάλπη λευκό ή άκυρο διευκολύνοντας Σαμαράδες κ Βενιζέλους στην από κοινού τους αυτοδυναμία
Μην αφήσει κανείς το θυμό του να «χώσει» δηλητήριο, στην έστω κουτσή δημοκρατία μας, διαμαρτυρόμενος ψηφίζοντας φασιστοειδή σταγονίδια, τραμπούκους ή «παλαβιάρηδες».
Αλλά ούτε πρόσκαιρα συνονθυλεύματα δήθεν «ανεξάρτητων» αντιμνημονιακών ή πρώην συμμετέχοντες στη σημερινή μας κατάντια, αναβαπτιζόμενοι σήμερα σε «αθώες κ παρθένες»

Όσο για μένα, η ψήφος μου αξίζει θα δωθεί σε κομματικό φορέα , που απαρτίζεται από ανθρώπους της εργασίας, χωρίς προηγούμενη εμπλοκή, ενάντια στη κυρίαρχη, τυφλή, κομματική λογική, κεφαλαιοποιεί την ψήφο μου, δίδει προστιθέμενη αξία σε δυνάμεις που γνωρίζουν να αξιολογούν κ να αξιολογούνται, καθημερινά εργαζόμενοι, καινοτομόντας κ παράγοντας επικοδομητικά αληθινή ανάπτυξη –πλούτο  που διαχέεται σε ολόκληρη τη κοινωνία. Σκεφθείτε το.

                                                  2 Μαίου 2012

Στέλιος Νικ.Γαβαλάς
Χρηματοοικονομικός κ ασφαλιστικός διαμεσολαβητής
Σύμβουλος Επιχ/σεων


Υ.Γ Δεν τσουβαλιάζω στην κριτική μου, αλλά τιμώ, τους λίγους καθημερινούς ήρωες που σε κάθε Δημ.Υπηρεσία κ ΔΕΚΟ παλεύουν ασταμάτητα,μέσα από τεράστιες δυσκολίες ,με φιλότιμο κ κόπο να διασώζουν τη χαμένη τιμή του κακού Δημοσίου .

8 Ιαν 2012

Oδηγώντας με τη #Vipassana.


Όταν άρχισα ν αντιλαμβάνομαι τον κόσμο εκατομμύρια γιατί; άρχισαν να με κυριεύουν για τα πάντα γύρω μου.
Όποτε οι απαντήσεις δεν ήταν ικανοποιητικές ή άκουγα το αδιανόητο στ αυτιά μου ''... γιατί έτσι '' πάντα θύμωνα, αναζητώντας με περισσότερη επιμονή τις απαντήσεις.
Η ζωή μου στοιχειώνεται από ''γιατί'',επειδή όσο απαντιούνται, τόσο γεννιούνται περισσότερα,για τα πάντα.
Παρηγοριά μεγαλώνοντας βρήκα στην επιστημονική αλήθεια ,όπου καθετί ορίζεται, τεκμηριώνεται,αποδεικνύεται πειραματικά και αντέχει στη βάσανο της αμφισβήτησης στέρεα.

Η απόλυτη κυριαρχία του άκρατου καταναλωτισμού, ως ύψιστη κ μοναδική αξία στο δυτικό μοντέλο ζωής, με αποτέλεσμα τη τελευταία μεγάλη παγκόσμια κρίση, κρίση κυρίως αξιών και κατόπιν οικονομική, πυροδότησε περισσότερο την αμφισβήτηση μου σε αυτό το τρόπο του ζείν.
Αμφισβήτηση όχι μόνο των κυρίαρχων αξιών στο βασίλειο του εγωισμού, όπου καταξίωση κ τιμωρία είναι η μοναξιά, έπαθλο κ ποινή η περιθωριοποίηση, αλλά παρεπόμενα και στους τρόπους με τους οποίους έχουν μάθει οι σύγχρονοι άνθρωποι να προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους ή αυτές που νομίζουν για ανάγκες τους.

Από παρακίνηση φίλης, συμμεριζόμενης και αλληλέγγυας των κοινών αγωνιών μας, μου συνέστησε να παρακολουθήσω ένα 10ήμερο σεμινάριο διαλογισμού Vipassana, που διοργανώνει ο #Ελληνικός Σύλλογος Vipassana, πράγμα που και η ίδια είχε πράξει στο παρελθόν.
Δύσπιστος στη αρχή, μετά από τις διαβεβαιώσεις της, ότι τίποτα δεν θα δώ που να μην είναι τεκμηριωμένο στη πραγματικότητα, αλλά και μετά από τη παρακολούθηση ντοκυμαντέρ, για την εφαρμογή και τα οφέλη της μεθόδου,στους φύλακες και φυλακισμένους, στις φυλακές Τιχράρ στο
Ν. Δελχί στην Ινδία, παρακολούθησα την 10ήμερη εκμάθηση της τεχνικής από 28 Δεκ έως 8 Ιαν 2012, στις εγκαταστάσεις ξενοδοχείου στα Σφακιά.

Νόμιζα ότι ξέρω να οδηγώ, περηφανευόμουν ότι κατέχω τον τρόπο να ταξιδεύω, να διαχειρίζομαι επαρκώς τη πραγματικότητα,ότι έχω εμπειρίες,μέχρι που μου ζήτησαν, μετά από εκπαίδευση, στην συγκέντρωση κ επίγνωση της αναπνοής,της φυσικής μου αναπνοής, να οδηγήσω το νού μου, στην ανακάλυψη των αισθήσεων κάθε σημείου του σαρκίου μου, επιδερμικά και εσωτερικά .

Το μυαλό μου! Το μυαλό μας! 
Αυτό το ανυπότακτο, ναρκισσιστικό άλογο στο καλπασμό,με ευλυγισία μαϊμούς, δύναμη ελέφαντα και αγριάδα τίγρης, ταξιδεύει όπου και όπως αυτό θέλει,με οδηγό την επιθυμία, τον πόθο για την τυφλή απόλαυση.
Που κλωτσάει και βρυχάται ή θρηνεί σπαρακτικά αποστρεφόμενο τη δυστυχία.
Αυτό που πάντα αναπολεί, γελώντας ή κλαίγοντας, το παρελθόν ή ονειρεύεται και σκαρώνει παραδείσιους μέλλοντες χρόνους.
Αυτό το νού, που κυνηγά την ευτυχία, στη τυφλή κατανάλωση αισθήσεων και πραγμάτων, που δυστυχεί στην έλλειψη ή στην πρόσβαση στα παραπάνω, όταν η πρόσβαση δεν είναι αυτή που νομίζει ότι του αξίζει, για τις ανάγκες που το έχουν εκπαιδεύσει να νομίζει ότι έχει.
Να οδηγήσω το νού μου, ν αποκτήσει επίγνωση, του τι και πώς αισθάνεται το σώμα μου, κάθε στιγμή, ρεαλιστικά,σήμερα,στο παρόν.
Νούς που θα στέκεται, ΑΤΑΡΑΧΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ,σε κάθε χονδροειδή αίσθηση αποστροφής ( λχ πόνο,πίκρα,φαγούρα ), αλλά και κάθε αίσθηση πόθου (λχ ανατριχίλα) με επίγνωση της προσωρινότητας,ότι έρχονται κ παρέρχονται.
Με οδηγό λχ το αίσθημα του πόνου, όταν σε ακινησία το σώμα ,στη στάση οκλαδόν, να αρχίζει ο νούς,να σκάβει στο λάκκο του ασυνείδητου νου, για να βγάλει και να πετάξει κάθε παλιά στοιβαγμένη ανάμνηση πόνου και δυστυχίας του παρελθόντος .
Με οδηγό κάποιο αίσθημα ευχαρίστησης, κάπου στο σώμα να βρεί και να εξολοθρεύσει ο νούς, κάθε παλιά σωρευμένο συναίσθημα τυφλού πόθου ή εξάρτησης.
Η τεχνική της Vipassana βέβαια, δεν αποσκοπεί μόνο σε εξαγωγή τυφλού πόθου και δυστυχίας του παρελθόντος, αλλά και τη καθημερινή ΑΤΑΡΑΧΗ,επιτυχημένη διαχείριση αντίστοιχων καθημερινών απειλών, τυφλού πόθου και δυστυχίας.
Όλα αυτά που περιγράφω πριν, δεν στα προσφέρει η τεχνική θεωρητικά, στα λόγια, αλλά αποδεικνύει, μέσα από πολύωρη καθημερινή άσκηση,του σώματος σε στάση οκλαδόν, συγκέντρωσης του νού, μέσω της φυσικής αναπνοής του καθένα ασκούμενου, στις αληθινές αισθήσεις του, δικού του σώματος, τη στιγμή της άσκησης .

Η εκμάθηση της τεχνικής ασκείται καθημερινά για 10 ημέρες,ομαδικά μαζί όλοι οι μαθητές, ή μεμονωμένα στα δωμάτιά τους ,με πρόγραμμα που ξεκινά στις 4.00 το πρωί και τελειώνει στις 9.00 το βράδυ, με παύση στις 6.30-8.00πμ για πρωινό, μία 2ωρη παύση για χορτοφαγικό γεύμα στις 11.00πμ και ωριαία στις 5.00μμ για τσάι κ φρούτο, καθώς και ενδιάμεσα μικρά διαλείμματα.
Κάθε μαθητής-τρια παίρνει 10ήμερο όρκο σιωπής,ότι δε θα σκοτώσει,κλέψει,πει ψέματα,κάνει sex ή χρήση τοξικών ουσιών.

Τυπικός κοινωνός του δυτικού μοντέλου ζωής,έπρεπε να εκπαιδεύσω το μυαλό μου να διαχειρίζεται τις ανάγκες του διαφορετικά,αλλά και να απαλλαγεί από τα βαρίδια που σώρευσε για χρόνια και κουβαλούσε.
Ανακάλυψα τόνους θυμού και θλίψης που έβγαλα ή πρέπει να βγάλω έξω αλλά και πρέπει να μάθω
ν αποκρούω στις καθημερινές απειλές νέας σώρευσης.
Η αληθινή Vipassana βέβαια δεν είναι τόσο αυτή του ''δοκιμαστικού σωλήνα'' των ελεγχόμενων συνθηκών της 10ήμερης εκμάθησης,όσο η άσκησή της στη καθημερινότητα,η επίμονη αντίσταση στις μολύνσεις του καθημερινού τοξικού περιβάλλοντος ,η επιτυχημένη επιβίωση, η εξέλιξη στην αληθινή ευτυχία.

Ευχαριστώ το Κώστα και τη Klaudia καθώς και την ομάδα των παλιών μαθητών-εθελοντών, που ανέλαβαν την άψογη οργάνωση,καθημερινή υποστήριξη των αναγκών μας, για τη διεξαγωγή του σεμιναρίου,υποσχόμενος προσπάθεια μελλοντικής,αντίστοιχης ανταπόκρισης.

Μια τεχνική που ξεκίνησε να ασκείται στην Ινδία 2500 χρόνια πριν απλή, λιτή, απέριττη, αληθινή, επίκαιρη όσο ποτέ μας δείχνει το μονοπάτι.
Μακάρι να το διαβούν όλοι.
Μακάρι να βιώσουν όλα τα πλάσματα του κόσμου αληθινή γαλήνη κ ευτυχία.

Χρήσιμες διευθύνσεις : http://www.gr.dhamma.org