Μια 61χρονη Κρήσσα Vespa στη Κρήτη ολόγυρα. Γύρος της Κρήτης 20,21,22 Σεπ 2019 (709χλμ), Λέσχη Κλασσικής Μοτοσυκλέτας Χανίων

κατάβαση από Καλλικράτη (photoshoter Yannis Efraimidis)

Τους "κλασσικούς" των Χανίων του παρακολουθώ χρόνια για την υπέροχη, αθόρυβη δουλειά τους για τη διάσωση της δίκυκλης όψης της νεώτερης κρητικής ιστορίας που αριθμεί σε πάνω από 80 κλασσικά δίκυκλα, όλων των εποχών και όλων των τύπων.

Τα εκθέτουν με καμάρι, κάθε Αύγουστο, στην ανατολική πύλη Sabionara των Χανιώτικων ενετικών τειχών για να γνωρίσει ο κόσμος τα δίκυκλα που όργωναν την κρητική ενδοχώρα, και όχι μόνον, νωρίς, στα μέσα, αργότερα τον 20ο αι.

Όταν ανακοίνωσαν το φετινό 9ο γύρο της Κρήτης άμεσα σχημάτισα το τηλ του αεικίνητου προέδρου Ανδρέα Ξυνίδη για να δηλώσω συμμετοχή.Ο Ανδρέας με ευγένεια αλλά σκεπτικός με άκουσε να του ανακοινώνω πως θα ήθελα, ατη μνήμη του γεννήτορα μου, να συμμετάσχω με τη Vespa του (VBA1T, 147,6cc, 3 ταχ, 5,5 ίππων) που στράντζαραν οι Ιταλοί στην Pontedera τον Απρ του 1958.

Στην επαφή μας, λίγες μέρες μετά στα Χανιά, μου εκδήλωσε τους λογικούς προβληματισμούς του για την ικανότητα του μικρού δικύκλου ν ανταπεξέλθει σε πάνω από 200χλμ ημερήσια, σ ανηφοριές κι αόρια διανύοντας 800χλμ σε 3 ημέρες.Τον καθησύχασα με τη σιγουριά και τη γνώση από το classic trophy του 1999 που συμμετείχαμε επί 400χλμ από την Αθήνα- Γαλαξείδι-Αθήνα.

Η Vespa αμέσως έφυγε για τον ανακατασκευαστή της Λευτέρη Θεοδωράκη (Λένορμαν 159, 210 5133449) για επιθεώρηση, 20 χρόνια μετά την αναστήλωση της στη δεύτερη δίκυκλη νεότητα της.

Χρειάζονταν ελάχιστα για να δείξει ότι παραμένει ετοιμοπόλεμη 61 χρόνια μετά. Τα έμπειρα χέρια του Λευτέρη κάνουν πάντα εκπληκτική δουλειά καθώς και το έμπειρο ψείρισμα από τον Πέτρο έδωσαν ένα μαγικό ρελαντί, άριστη ρύθμιση καρμπυρατέρ, προληπτικά καινούργια συρματόσχοινα, λάδια και λιπάνσεις. Η σέλλα του οδηγού δέχτηκε την περιποίηση του μάγου Jimmy της Motoderma (Στρ Μακρυγιάννη 18 Ρέντης 210 4904473)

Η Ελπίδα με την Ευθυμία, θυγατέρες του Λευτέρη ήταν νήπια όταν την επανασχηματίσαμε από το '96 ως το '98. Σήμερα φωτογραφίζουν και φωτογραφίζονται από τον αδελφό τους το Νίκο πάνω στο μπεζ Vespone του παρελθόντος από την Κρήτη, που σταθμεύει στην έκθεση δίπλα στις μοντέρνες Vespa.

Για μια εβδομάδα μπήκε στη ρουτίνα μου, διανύοντας αρκετά χλμ, ανάμεσα στην κίνηση των απορρημένων στην όψη της Αθηναίων, για να βεβαιωθώ για την αρτιότητα της να μπει στα δύσκολα.

1η μέρα Παρ 20 Σεπ 2019 (205+68=273χλμ)

Το πρωί την Παρασκευής 20ης Σεπτέμβρη ξεκίνησα από το Ρέθυμνο για τα Χανιά, στους Αγίους Αποστόλους, στην εκκίνηση διανύοντας τα πρώτα 68χλμ Τα απαστράπτοντα κλασσικά ήταν παραταγμένα περιμένοντας να ξεκινήσουν. Norton, Triumph, AJS, Moto Guzzi, BMW, HONDA, YAMAHA και ένα ταπεινό scooter από το Ρέθυμνο.Βρίσκω φίλους, γνώριμους, συνοδοιπόρους που συμμετέχουν.

Σε λίγο ξεκινούμε κατευθυνόμενοι για το Θέρισο διασχίζοντας τα φαράγγια της Κυδωνίας που ανηφορίζουν στα ορεινά, στη Μαλάξα.

Άγρια σμηλεμέμένη φύση ολόγεμη στο πράσινο που σαν τ ανηφόρια φτάσουν στο Μαλαξιανό μικρό οροπέδιο το τοπίο γίνεται καφετί, μπεζ, βουκολικό, πασπαλισμένο στις σκιανιάδες από πρινάρια, βουτηγμένο στις μυρωδιές από πρόβατα και γίδια. Κατηφορίζουμε τη φιδίσια διαδρομή για τον Αποκόρωνα πιάνοντας την παλιά εθνική προς το Στύλο, Νιό Χωριό, Βρύσσες μες στα κυππαρίσια, τις δρυάδες, του νερού τα μέρη. Λίγο μετά πιάνουμε τ ανηφόρι προς τον Εμπρόσνερο. Αποδεσμεύω τους καρτερικά συνοδεύοντες την αργή διαδρομή μου διαβεβαιώνοντας ότι διαβάζοντας το road book θα τους βρω στον Καλλικράτη.

Η Vespa ανηφορήζει με 2α για την Κράπη, καρτερικά ως τ Ασκύφου για να στρίψει στις άκρες της ανατολικής Μαδάρας(Λευκά όρη) για τη λαγκαδιά τ Ασφένδου, του Καλλικράτη, αφού σκαρφαλώσει την παρατεταμένη ανηφοριά με 1η ως τον αυχένα για να πιάσει την κατηφοριά, όπου σβηστή για να κρυώσει, θ αποσώσει στη 1η στάση στ "Αρμί του Καλλικράτη" έχοντας διανύσει ακόμη 80χλμ.

Η συνέχεια είναι κατηφορική στα Ρεθυμνιώτικα περνώντας από Μυριοκέφαλα προς Βελονάδο, Καλή Συκιά, Κάλυβος, Αγγουσελιανά ως τη Μπαλέ στον ΑγιοΒασιλειώτικο δρόμο. Φτάνουμε στο Μυξόρουμα για να στρίψουμε στη Μουρνέ που πίσω από τα περβόλια της ξεκινά το δρυμισκιανό φαράγγι ως το Δρύμισκο. Μετά ανηφορίζουμε προς Ακτούντα ως του Κισσού τον Κάμπο, ξανά στον Αγιοβασιλιώτικο ως τις Βρύσες για τ Ακούμια για να κατηφορίσουμε στην Τριόπετρα στο Λυβικό πέλαγος μετά από τα πρώτα 68,5χλμ Ρεθυμνιώτικης γης για τη 2η στάση της μέρας.

Η διαδρομή συνεχίζεται για τις Μέλαμπες και την Αγία Γαλήνη εγκαταλείποντας το Ρέθυμνο όπου ο 1ος ανεφοδιασμός καυσίμων δείχνει 18χλμ το λίτρο. Καθόλου άσχημα για τη Vespone! H διαδρομή προχωρά προς το Τυμπάκι κι από εκεί στο Καμηλάρι, Πιτσίδια ως τα Μάταλα που τελειώνει η 1η μέρα 57χλμ από τη 2η στάση και 205χλμ από την εκκίνηση.

Είμαι κατάκοπος παρά το ντουζ. Στη SCALA στην άκρη του κύματος o Αντρέας έχει κανονίσει εκλεκτούς ψαρομεζέδες. Η 52μελής παρέα πιάνει τις κουβέντες ως αργά. Στο τραπέζι μου με τον Τάκη και τους Γιώργηδες κουβεντιάζουμε για μοτοσυκλετιστική ιστορία, το ΤΤ ISLE of MAN, τα οδοιπορικά της Ελιάς, το Μουσείο μοτοσυκλέτας.

2η μέρα Σαβ 21 Σεπ 2019  (220χλμ)

Η 2η μέρα ξεκινά λιόλουστη με του μοτοσυκλετιστές να ξεχείνονται στην Μεσσαρίτικη γη ανάμεσα σε λιόδεντρα και περιβόλια. 

Πόμποια, Πλώρα, Πλάτανος, Λούκια, Βασιλική, Στάβιες, Χάρακας και τ ανηφόρι στ Αστερούσια όρη ξεκινά ψηλά ως τους Παράνυμφους όπου οι ντόπιοι, εν χορώ, με αποτρέπουν να συνεχίσω στους χωματόδρομους για την Εθιά στην κορυφή.

Όμως το ακριβές road book με οδηγεί.

Με λίγο χωματόδρομο το Vespι σκαρφαλώνει ως την Εθιά της 1ης στάσης της μέρας, μετά 64 χλμ, στην παραδοσιακή ταβέρνα "Ποριστής" που πρέπει να επισκευτείτε όλοι.

Σε κάθε στάση, που φτάνω πάντα με καθυστέρηση, έχουν όλοι την έγνοια μου. Μπορεί να έχω αποδεσμεύσει τους ουραγούς(σκούπες) και διαβάζοντας το road book πηγαίνω μόνος μου. Όταν τους συναντώ αλληλέγυα μ επεφημούν αντιλανόνομενοι τη δυσκολία. Αμήχανος τους υπενθυμίζω πως κουβαλώ την ίδια τρέλα με κείνους ικανή να με φτάσει πολύ μακρύτερα.

Η θέα από τ Αστερούσια είναι μοναδική ατενίζοντας όλο το Μεσσαρίτικο κάμπο, βόρεια τον Ψηλορείτη, βορειοανατολικότερα τα Δικταία Όρη. Μαγεμένος κατεβαίνω στον Αχεντριά κι από εκεί άλλα 14χλμ σβηστός την κατηφοριά.Τα 8ιντσα λάστιχα βγάζουν βόμβο που ενισχύεται από τα οβάλ καπούλια του σασί.

Μέσα στη γαλήνη του τοπίου ο βόμβος μου ξυπνά παιδικές μνήμες με το Νικολή Γαβαλά στο τιμόνι, εμένα μπροστά (αργότερα πίσω) να κατεβαίνουμε σβηστοί από τους Πάνω Μύλους, το Χαλεβή προς το Ρέθυμνο, που πανοραμικά ξεπρόβερνε, μαζί με το Κρητικό πέλαγος, ορατά από την αμφιθεατρική λιόφυτη διαδρομή μας. 

Δακρύζω. Το δάκρυ έχει κυλίσει αρκετές φορές μέσα στη μέρα που ο αέρας το σκορπίζει. 

Η θύμισες πυροδοτούνται συνεχώς από το ράθυμο βόμβο της καμπάνας μετάδοσης, τη μυρωδιά από το λάδι καύσης που αναμιγνύεται με τις μυρωδιές της φύσης. Ξαναγίνομαι 5, 6, 7 γυρνώντας στα '70, '71, '72. 

Κάθε Κυριακή ο Γαβαλάς μαναβελίζει με τραβηγμένο το τσοκ για να βάλει μπροστά το οικογενειακό όχημα, να πάμε στο χωριό, αφού φάμε μαζί πρώτα στον κατάμεστο Κανακάκη, στη Μεγάλη Πόρτα(Porta Cuore) δύο ολόφρεσκες μερίδες λουκουμάδες με πολύ σιρόπι-κανέλα, ν αφήσουμε τη στενάδα της παλιάς Ρεθυμνιώτικης πόλης. 

Ανατολικά κινούμενοι, να περάσουμε τη Καλλιθέα, του Κόρακα την Καμάρα, τα Περιβόλια, τα Μυσσίρια, να στρίψουμε για το Χρωμοναστήρι. Λίγο μετά, η γιαγιά με τη θεία θα ανηφορήσουν, με φορτωμένη τη γαιδούρα από το Μυλωνιανό φαράγγι, για να μεταφορτώσουμε στη Vespa λεμόνια, πατάτες, μαρούλια, πορτοκάλια, μπουρνέλες για το μπακάλικο μας, στην Εθνικής Αντιστάσεως 92 στη μικρή αγορά. 

- Αλήθεια είναι Νικολή Γαβαλά. 

- Αυτή (η Vespa) μας ανάθρεψε, σμίλεψε ότι ωραιότερο στη σχέση μας αποτελώντας τον ισχυρότερο, πολυτιμότερο κρίκο, νησίδα                                  Κι ας είμαστε τόσο διαφορετικοί ώστε, στην κοινή ζωή μας, να πνιγόμαστε σαν ... το σκύλο με το γάτη... κι ας μ αγαπούσες τόσο... κι ας βρήκα περίσσια δυσκολία, κόπο να σ αποκρυπτογραφήσω, να καταλάβω.        

Ευτυχώς, για την εγγονή σου υπήρξες λιμάνι, ο ιδανικότερος παππούς, στηρίζοντας το πρότυπο που κάθε εγγόνι θα επιθυμούσε.

Οι σκέψεις κυλούν μαζί με το δρόμο που στεφανώνεται καταπράσινος, συχνά σκιερός από το Μεσοχωριό, τα Καστελιαννά, το Δεμάτι ως τη Μάρθα κι από εκεί προς την Έμπαρο όπου ξεκινά τ ανελέητο ανηφόρι για τ οροπέδιο του Λασιθίου, μια από τις μεγάλες ομορφιές τούτης της χώρας. 

Ο δρόμος ανηφορίζει μέσα στα πρινάρια, τις δρυάδες κατά μήκος του στεγνού ποταμού. Αρχαία πατήματα, ιερά περάσματα, μινωικά βοσκοτόπια ορίζουν ένα ξεχωριστό περιβάλλον που θωρεί από ψηλά το εύφορο οροπέδιο. 

Κατηφορίζοντας κυκλώνω απο την ανατολική πλευρά, μέσα στους ανεμόμυλους, καταλήγοντας στο Τζερμιάδο στις "Οροπεδίου Γεύσεις" για τη 2η στάση, έχοντας διανύσει 66χλμ. 

Θα φάω τις νοστιμότερες πατάτες, εξαιρετική φάβα, μαγικές κόκκινες ψητές πιπεριές, εξαιρετικό κρέας.

Το Λασίθι τ αγαπώ ιδιαίτερα.Είναι το πιο αμόλυντο, αυθεντικό κομμάτι της Κρήτης παρά τις κακοποιημένες Ελούντα, Ιεράπετρα και Αγ.Νικόλαο.

Ο καιρός αρχίζει κι αγριεύει με ένα παγωμένο βοριά και σύννεφα όταν ξεκινούμε την κάθοδο βόρεια, ανατολικά για Κριτσά, Κρούστα για να διασχίσουμε το πανέμορφο δάσος του Πρίνα.                    Ο καιρός χαμηλότερα ημερεύει.Δεν έχω ξαναπεράσει και μαγεύομαι από την ομορφιά του. 

Ο δρόμος πια δείχνει την Ιεράπετρα ενώ η δύση φωτίζει εξαιρετικά το τοπίο σαν ξεπροβάλουν οι γεραπετρίτικες ακτές.

Ο βοριάς λυσσομανά σαν το σούρουπο πέφτει στην Ιεράπετρα, όπου η ατυχία του προέδρου να του ακύρωσει την τελευταία στιγμή το αρχικό ξενοδοχείο, μας ρίχνει σ ένα "resort" στην Αγιά Φωτιά, 14χλμ ανατολικά, που όμοιο του ούτε στα υπανάπτυκτα -ισταν δεν θα βρείτε. 

Έχουν διανυθεί 220χλμ την γεμάτη 2η μέρα.                                        Ο πάντα προνοητικός πρόεδρος θα μας αποζημιώσει το βράδυ μ ένα εξαιρετικό γεύμα.

3η μέρα Κυρ 22 Σεπ 2019 (216χλμ)

Η Κυριακή 3η μέρα του ταξιδιού μας ξεκινά με τον εξευμενισμένο βοριά να έχει κοπάσει κι όλους μας με τρελά γέλια να περιγράφουμε στο πρωινό τα χτεσινοβράδινα ευτράπελα "κομφόρ" των δωματίων μας.

Η διαδρομή ξεκινά για τον Άγιο Νικόλαο. Μετά από δεήσεις στον μετριασμένο βοριά, να μην κοντράρει τη Vespa κόβοντας την 3η φτάνω στο βενζινάδικο με τη ρεζέρβα αρκετά ρουφηγμένη.

Πίσω μου το ζευγάρι με το YAMAHA XT550 έχει περπατήσει με σκασμένη σαμπρέλα στο μπροστινό λάστιχο. Η τύχη θα φανερώσει κυριακάτικα τον τοπικό ποδηλατά Ορφανάκη. Θα αντικαταστήσει τη σαμπρέλα αμέσως, καθιστώντας το ΧΤ το τυχερό δίκυκλο της ημέρας.

Το road book δείχνει την Ελούντα μέσα από την παραλία του Αγ Νικολάου. Ωραία η διαδρομή όπου μετά τα κακοποιημένα Ελούντα, Σχίσμα Ελούντας και Πλάκα ο δρόμος ανηφορίζει. 

Η μεγάλη παρέα σταματά σ ένα look out σκιερό από βελανιδιές με εκπληκτική θέα του κόλπου του Μιραμπέλου.και της Σπιναλόγκας. Η στάση θ αποδειχθεί ευκαιρία για τρελό γέλιο, πλάκες αλλά θα καθυστερήσει το πρόγραμμα.

Ο δρόμος συνεχίζει ορεινά σε μια μαγευτικής ομορφιάς περιοχή, άγνωστης σε μένα. Βρουχάς, Σέλλες, Σχοινιάς, Πατσοπουλος, Φινοκαλιά, Νοφαλιά, Κουρούνες θα μας αποσώσουν στη Νεάπολη Λασιθίου έχοντας διανύσει 90χλμ από την Ιεράπετρα. 

Η στάση στη κεντρ πλατεία Νεαπόλεως θα μετατραπεί από καφέ με μεζέ σε κανονικό τσιμπούσι, με τον καφετζή έντρομο ότι οι καφέδες θα μας αποτρέψουν από τα εξαιρετικά σερβιρίσματα του. Δεν αφήσαμε τίποτα.

Κατόπιν το πρόγραμμα είχε πορεία 84χλμ, δυτικά πάνω στο ΒΟΑΚ, από Νεάπολη ως τις Σίσσες, για φαγητό στο "Σίσαιον" ένα εξαιρετικών αιδεσμάτων σημείο.        

Η Vespone θα διανύσει ασταμάτητα τα 84χλμ σε 1ώρα και 30 λεπτά εκπλήσοντας με για τις ικανότητες της, παρά τις ανηφοριές και την μεγάλη απόσταση.

Τα τελευταία 42χλμ μέχρι το πατρικό γκαράζ στο ανατ. Ρέθυμνο έβαλα με το νου μου όλους αυτούς τους τσάκαλους της μεταπολεμικής γενειάς που με τις Vespa τους όργωναν την Κρητική ενδοχώρα και όχι μόνον, κάτω από δύσκολες συνθήκες, σε άθλιους, τις περισσότερες φορές χωματόδρομους, για το μεροκάματο, για να μεταφέρουν πραμάτιες, για να μετακινήσουν τις φαμίλιες τους, για να διασκεδάσουν, για να ερωτευθούν.

Στη αιώνια μνήμη τους τούτη εδώ η υπέροχη οδοιπορία σ ολόκληρη τη μάνα Κρητική γη! 

 Μακάρια ανάπαυση Νικολή Γαβαλά !