Στέλιος Νικ.Γαβαλάς Stelios Nik.Gavalas

Σαν μπορέσεις να σκεφτείς "έξω απ το κουτί" θα δεις συντηρητικούς αριστερούς, προοδευτικούς δεξιούς, στις αλλαγές φοβισμένους, στενόμυαλους, έρποντες καιροσκόπους. Θα δεις ανάγκες & ευκαιρίες.
Το αληθινά καινούργιο χωρεί λάθη, όμως θέλει φαντασία και κόπο.H εξέλιξη είναι δύσκολη γέννα,θέλει επιμονή, προσήλωση στο στόχο.
Τίποτα μαγικότερο της ηδονής, της σύνθεσης της δημιουργίας, της γλύκας, της μυρωδιάς του νέου. Την άνοιξη της ελπίδας .

23 Φεβ 2015

Καλώς ήρθατε από την ουτοπία στον Ευρωπαικό ρεαλισμό.






έργο του Rob Consalves
Σεβαστέ μου Κε Γλέζο

Κάθε κάτοικος της Ε.Ε, πόσο μάλλον εσείς εκλεγμένος ευρωβουλευτής, πρέπει να γνωρίζει τη συνθήκη του Ολλανδικού Μάαστριχ (1992) με την οποία τα κράτη μέλη συμφώνησαν και εξειδίκευσαν μεταξύ άλλων:


Τους κανόνες άσκησης νομισματικής και οικονομικής πολιτικής δηλ, χρέος 60% του ΑΕΠ, έλλειμα μικρότερο του 3%, για κάθε 3ετία διαφορά πληθωρισμού μικρότερη του 1,5% του αποδοτικότερου μέλους  κ.α.

Την μετεξέλιξη των εποπτικών οργάνων όπως η Commission και η Ευρωπαική  Κεντρική Τράπεζα, γεννώντας το ευρώ.

Είναι λοιπόν αυτονόητο, πως κάθε μέλος συμμετέχοντας στην Ε.Ε, ιδιαίτερα στη Ευρωζώνη, εκχωρεί εθνική κυριαρχία στους θεσμούς, που απαρτίζονται από τα κράτη μέλη σε ισότιμη βάση.




Το κοινοτικό κεκτημένο είναι πλέον μέρος του Ελληνικού Συντάγματος, κάθε Ευρωπαική οδηγία είναι υποχρεωτικά εφαρμοστέα στο δίκαιό μας.

Η φλυαρία, για να σας θυμίσω πως όταν ιδεολογικά και πολιτικά υποστηρίζετε την ύπαρξη μας ως μέλος της Ε.Ε, αυτονόητα εννοείτε και την αποδοχή της συνθήκης παραπάνω, φυσικά αγωνιζόμενοι μέσα από τους θεσμούς της, στο πλευρό των πολλών και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Δυστυχώς , η κορυφαία αποτυχία των προηγούμενων κυβερνώντων δεν ήταν μόνο η άσκηση ακατάλληλων-αναποτελεσματικών οριζόντιων πολιτικών  στη χώρα, οδηγώντας την στην ύφεση, αλλά και στο να εξηγήσει αποτελεσματικά, πως ένα μεγάλο μέρος του επάρατου μνημονίου, ήταν σχέδιο για μέτρα στρατηγικής αναδιάρθρωσης της  Ελλην οικονομίας, αναγκαίας, συζητούμενης, διδασκόμενης και αναγγελλόμενης για χρόνια, γνωστής ως "Διαρθρωτικά προβλήματα της Ελλην Οικονομίας".

Ευτυχώς, τα πιο επίσημα χείλη της νέας Ελληνικής κυβέρνησης, από την αρχή ανάληψης των καθηκόντων τους, δείχνουν να συμφωνούν στα προλεγόμενα.

Έθεσαν διαπραγματευτικό στόχο τη μετακίνηση του Αβραμόπουλου από την εξαιρετικής σημασίας θέση του επιτρόπου στη προεδρία.
Κέρδισαν υποχωρούντες, με τη πρόταση προεδρίας Παυλόπουλου, να μην διαταραχθεί η ισορροπία των 14 συντηρητικών και 14 σοσιαλιστών επιτρόπων, να το εξαργυρώσουν, μεταξύ άλλων, με την κάμψη της αδιαλλαξίας της συντριπτικής πλειοψηφίας των θεσμών και να κερδίσουν :

Στο πρωτογενές πλεόνασμα, στην αλλαγή του τρόπου εποπτείας, στην ευελιξία της κυβέρνησης λήψης μέτρων ανάσχεσης της κρίσης που δεν θα επιφέρουν δημοσιονομικά κόστη, αναστολή υφεσιακών μέτρων. 
Άρα άξιζε το κόπο η μη εκλογή αριστερού προέδρου, όπως άξιζαν και οι συμβιβασμοί, συστατικό στοιχείο λειτουργίας των θεσμών της Ε.Ε, για να πάμε παρακάτω.

Δεν είμαι από εκείνους που ψήφισα το κόμμα σας στις εκλογές της 25 Γενάρη . Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν πως έχω ασκήσει πολλή κριτική σε στελέχη σας, αλλά και στην μαξιμαλιστική ουτοπική στρατηγική για την οποία σωστά σήμερα ζητάτε συγγνώμη.
Στηρίζω όπως τους χειρισμούς και την διαπραγματευτική τακτική της νέας κυβέρνησης, πριν και πάνω απ όλα βλέποντας κάποιους να διαπραγματεύονται ουσιαστικά και όχι ν αποδέχονται σχεδόν μοιρολατρικά.

Ήταν βέβαιο πως μια παράλληλη διαπραγμάτευση, ίσως σκληρότερη, ξεκινά στο εσωτερικό, όχι μόνο του ΣυΡιζΑ, αλλά της Ελλην κοινωνίας. Αυτή της επιστροφής στις ρεαλιστικές αλλαγές, επιδιώξεις, αποτιμήσεις.

Είναι σίγουρο επίσης, πως σε λίγους μήνες, το μίγμα στήριξης των Ελλήνων πολιτών-ψηφοφόρων της νέας κυβέρνησης  θα είναι διαφορετικό. Κάποιοι θ αποχωρούν  αισθανόμενοι,  αέναα βολικά, μόνο στην αντιπολίτευση και κάποιοι άλλοι που επιζητούν αληθινή- εποικοδομητική-μεταρρυθμιστική διακυβέρνηση με προοδευτική λογική, να προστίθενται .

Ελπίζω και τίθεμαι στους δεύτερους, στην υπηρεσία μιας αριστερής ματιάς και δράσης, που δεν είναι ούτε τα λάβαρα των κραυγών των αντιδράσεων, ούτε οι ανώριμες υπερβολές διαφόρων όψιμων "πυρπολητών" . 
Είναι η προσήλωση στο σχεδιασμό και την εφαρμογή των αλλαγών που θα κάνουν την πατρίδα μου και τους λαβωμένους από τη κρίση ανθρώπους της, να χαμογελούν περήφανοι.

ΥΓ: Για το κατοχικό δάνειο καθώς και τις Γερμανικές επανορθώσεις δεχτείτε την ευγνωμοσύνη μου, για τις άοκνες και συνεχείς προσπάθειες, εσάς και των ανθρώπων της επιτροπής που ηγείστε.

23 Φεβ 2015