Στέλιος Νικ.Γαβαλάς Stelios Nik.Gavalas

Σαν μπορέσεις να σκεφτείς "έξω απ το κουτί" θα δεις συντηρητικούς αριστερούς, προοδευτικούς δεξιούς, στις αλλαγές φοβισμένους, στενόμυαλους, έρποντες καιροσκόπους. Θα δεις ανάγκες & ευκαιρίες.
Το αληθινά καινούργιο χωρεί λάθη, όμως θέλει φαντασία και κόπο.H εξέλιξη είναι δύσκολη γέννα,θέλει επιμονή, προσήλωση στο στόχο.
Τίποτα μαγικότερο της ηδονής, της σύνθεσης της δημιουργίας, της γλύκας, της μυρωδιάς του νέου. Την άνοιξη της ελπίδας .

12 Φεβ 2014

Το δέντρο και η κούνια ( της Μαρίας Ντούζα )


 
Photo: www.the-tree-and-the-swing.com/gallery.php#
                                     
Τ΄ αποδημητικά πτηνά «τσιμπάνε» σε λεζάντες του τύπου  «Το πιο δύσκολο ταξίδι είναι ο γυρισμός…».


Έτσι στα ενδιάμεσα μιας δικής μου μετ εμποδίων finish period, βρίσκομαι στο Μικρόκοσμο (Συγγρού 106), πριν το αλλάξει, για ν αποζημιωθώ από ένα πολύ καλό σενάριο και μια αφτιασίδωτη σκηνοθεσία όπου η Μαρία Ντούζα  αφηγήται μια γεμάτη συναισθήματα ιστορία τριών μορφών μετανάστευσης.


Η Ελένη μετανάστρια πετυχημένης καριέρας στο Λονδίνο ( με την εξαιρετική Μυρτώ Αλικάκη). επισκέπτεται στο πατρικό της στην Ελλάδα , το πατέρα της το Κυριάκο ( με τον άπιαστο Ηλία Λογοθέτη) πρώην πρόσφυγα του εμφυλίου στη Σερβία, για να συναντήσει τη Νίνα (με τη σπουδαία Μιριάνα Καράνοβιτς ) οικον. μετανάστρια από τη Σερβία .

Η πλοκή θα ξεδιπλώσει πολλές αποκαλύψεις, κρυμμένες στης ζωής τα ντουλάπια, που οι ήρωες μας έχουν σφαλίσει και λησμονήσει. Όμως αυτές περιμένουν υπομονετικά στο σκοτάδι για να φανούν μόλις οι συνθήκες ωριμάσουν.

Η ταινία βάζει επιτακτικά την ανθρώπινη τάση να αφήνονται πληγές ανοικτές και να προσπερνώνται  με παυσίπονο τις ψευδαισθήσεις ή τη φυγή για οπουδήποτε, αγνοώντας  ή λησμονώντας πως τα βερεσέδια μυρίζουν γατίσια ανοιξιάτικη αποφορά και όσο ο χρόνος τα φορτώνει, η μυρουδιά τους στοιχειώνει ανυπόφορα. 

Στη ταινία η κάθαρση φτάνει παντού, καθοδηγεί και ησυχάζει παρασύροντας όλους να ξεχειλίζουν από λυτρωτικά συναισθήματα. Τα ακόμα υπέροχα αττικά τοπία ( όπου η ταινία γυρίστηκε ) και ο αττικός ήλιος φωτίζουν θαμπές και λαβωμένες ψυχές ησυχάζοντας τες.

Άψογες οι μικρούλες Ίρις Μήττα ( Άννα ) και Ελένη Κουλέτση (Μίρα)

… και προς θεού όπως στο τέλος ο Κυριάκος λέει στην Ελένη  « … μην ξεχνάμε ν ακούμε πάντα τι μας λένε τα παιδιά»

ΥΓ: Ζαφείρη Επαμεινώντα, έστησες πάλι το φακό να κάνει μεγάλα γλέντια με την εικόνα, δημιουργώντας αριστουργήματα. RESPECT

Περισσότερα στο www.the-tree-and-the-swing.com

ΣΝΓ                                                                                                        
                                                                                                                        12 Φεβ 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου